Benim ülkemde ‘modernlik’ ve ‘dindarlık’ öyle bir ayırıma ve tanımlamaya tâbi tutulmuştur ki, modernlik, İslam’dan mümkün olduğunca uzaklaşmak şeklinde yorumlanmış ve yüceltilmiş; dindarlık ise, yobazlıkla aynı şey sayılmış ve küçük görülmüştür.
İnsan aslında karmaşık bir varlık değil . Çoğunluğu zamanın büyük bir bölümünü yaşamak için kullanıyor, geriye kalanı ise , özgür oldukları küçük zaman diliminden öyle korkuyor ki , ondan kurtulmanın her türlü yolunu deniyor. İşte insanın değişmez yazgısı !
Sayfa 7 - kültür yayınlarıKitabı okudu
Süzme Öküz
insan bir sebeb var ise gider , gideceğini söyler .. karşısındakine cevap hakkı tanır
" öyle çekip gidilmez " ..
Ölçülü, uysal olana ihtiyarlık dert olmaz. Öyle olmayana ise gençlik de bela olur, ihtiyarlık da.Aklı başında bir adam, yoksulluk içinde ihtiyarlığa zor katlanabileceği gibi, akılsız adam da istediği kadar zengin olsun hiçbir zaman rahata kavuşmaz.
Türkiye İş Bankası XLIX. BasımKitabı okudu
Beden bu , her şeyi yaşar ve atlatır. Morluklar iyileşir, yaralar kabuk bağlar, kabuklar düşer. Bedenin iyileştirdiği her şey ruha yük olur. Onları konuşmadan , düşünmeden,onlarla hesaplaşmazsan ruhun dolup taşar. Ruhun dolup taştığında ise artık onu hissedememeye başlarsın. Ruhsuz olduğunu, duygusuz olduğunu sanırsın. Oysa öyle değildir. İçin o kadar doludur ki boş olduğunu sanırsın...
Acaba bazı şeyleri başka türlü yapamaz, yaşamımı farklı bir biçimde yaşayamaz mıydım - daha az acı çekip, daha az çektiremez miydim...
Bilmiyorum. Belki.
Belki de değil.
Ama şunu biliyorum: Yaşam tek seferliktir. Bir kişi de kim ise odur. Ben de ancak öyle yaşadığım gibi yaşadım; başka türlü yapamazdım. Başka türlü yapabilmeyi ister miydim... Sanıyorum, hayır. Peki o zaman bütün bunları yeniden yaşamak durumunda kalsaydım, bunu ister miydim... Sanıyorum, evet.
Çünkü, başka, olduğumdan farklı bir kişi olmak istemezdim. Bütün yoksunluklarımla, kusurlarımla, bozukluklarımla, ben benim... Yaşamım da böyle olacaktı; zaten de öyle oldu.
