Çocukken ne de güzeldik oysa ki. Ben ağlardım, o da bana kumdan kaleler yapardı. Düşünce saniyesinde kucağında bulurdum kendimi. Güvenli sığınağımdı o benim, beni herşeyden, herkesten korurdu. Çelik zırhlı korumamdı. Ben ise kurtaılması gereken prenses...
Büyüdük... Oyun bitti.