Her şey sıfırın altında başlar. Kar maskeleri geçirildikçe başların etrafına, gerçek yüzler ortaya çıkar. İnsan, saklanınca kendisi olur. Kalın kumaşlara gömülünce çıplak kalır. Her şey sıfırın altında biter. Hayaller de, gerçekler kadar buz tozuna dönüşünce.
Sayfa 249Kitabı okudu
Ruh, bir insan icadıdır. Bedeni yaralandığı gün, varlığının bir parçası olan ancak asla zarar görmeyen bir şey hayal etmiş, adını da ruh koymuştur. “Bedenimi parçalayabilir ama ruhuma dokunamazsınız!” demenin keyfini yaşamak için kendisine hayali bir sığınak inşa etmiştir. Sonrasındaysa bütün dinler, “Bedeniniz yoksulluk, hastalık, açlık ve savaşlarla acı çekebilir ancak biliniz ki ruhunuz cennete gidecektir” diyerek insan ve oğlunu körleştirmiştir. Sonuçta ruh, eti acıyanların hayali arkadaşıdır.
Sayfa 222Kitabı okudu
Önümde sekiz yıl vardı. Devrilince sonsuzlukmuş gibi duran sekiz koca yıl. Sonsuzluk simgesinin anlamını çözeceğim kadar uzun. ∞’ nin anlamını! Soldakinin sonsuz hayat dairesi, sağdakininse sonsuz ölüm dairesi olduğunu kanıtlayacak kadar uzun. Dairelerin kesiştiği noktadaysa ölümlü hayat ya da hayatlı ölümün, yani zamanın doğduğu evrenin olduğunu kendime anlatabilecek kadar uzun bir sekiz yıl...
Sayfa 217Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Önemli olan defterin üzerinde yazan iki kelime: Ecce Homo! Daha önce duydun mu?”
“Hayır.”
“Peki, Friedrich Wilhelm Nietzsche diye birini duydun mu?” “Evet, Tanrı’nın cesedini gören tek insan.”
Sayfa 148Kitabı okudu
Aslında anlamalıydık. İlkokulun bahçesinde uyanmalıydık. Hazır ol! Rahat! Hazır ol! Dikkat! Sağa bak! Tesadüf değilmiş hiçbiri. Devamı varmış meğer. Alıştırmaymış onlar. Gerisi buradaymış. Milliyetçiliğin bir din olduğu bu ülkede, zorunlu hale getirilmediği takdirde askerlik hizmetine gönüllü bulamayacaklarından korktuklarını anlamalıydık!
Sayfa 140Kitabı okudu
Doğu’da kızlar, kadın doğar. Ecellerinden önce ölürler. İlk yemeği anasının memesinden gelen ve yediği çanağa tükürmekte sakınca görmeyen erkek, o kadar çok kadın gömer ki toprak bile artık dişidir. Bu yüzden Toprak Ana diye bilinir. Perilerin şanı buradan gelir. Diri diri gömüle gömüle toprağı bile kadın yapmışlardır. Bu yüzden verimsiz ve çoraktır. Buna da, kadının intikamı denir.
Sayfa 136Kitabı okudu
Peri ve şan kelimeleri bir araya gelir, bu toprakta Perişan adında kızlar yaşar.
Sayfa 136Kitabı okudu
Dünyanın bütün ordularının bütün üniformaları aynı kumaştan dikilir, asker. Görünmezlik kumaşı. İçine girdiğin anda kaybolursun. Seni kimse bulamaz...
Olmadı. Sesim çıkmadı. Sesim, kapalı ağzımın içinde yankılandı. Boğazımda kaldı. Kursağımda. Oradan içeri düştü. Acının yerini aldı. Dönüp durdu. Bir yılan gibi. Sonra... Sonra hiçbir şey olmadı, amına koyayım!
“Siktir git!”
“Emredersiniz komutanım!”
Çok korkuyordum. Daha fazla ağlamaktan. Daha fazla üşümekten. Sıcak suyun kalmamasından. Uykusuzluktan. Her şeyden. Yaptığım her şeyden. Askerlikten. Hayatımdan korkuyordum. Kendimi öldürmekten korkuyordum. Ama o hiçbir şeyden korkmadığını anlatıyordu. Herif bir kahramandı! Kahraman! Siktiğimin kahramanı!
Bizler, kavgaya giderken kahveden toplanmış adamlardık. Ve hiçbir kavga, kahveden toplanan adamlarla kazanılmazdı.
Sayfa 22Kitabı okudu
Burası benim evim, diye bağırırsın. Siktir! Burası bir ev değil! Burası hiçbir şey değil! Dünya, insanın kabuğu değil. Burası bizim yuvamız değil. Biz, yer çekimiyle dünyaya zincirlenmişiz. Kim bilir nereden kovulduk? Cennet mi? Hiç sanmıyorum! Hem de hiç!
Sayfa 17Kitabı okudu
