sena
@pageofsena
düzce
9 Şubat
223 okur puanı
Temmuz 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
çünkü kendi kendimin ıstırabı ve ateşiyim ben.
gizli servis şefi de şüphelendiği, artık güvenmediği ajanına şöyle fısıldar: "cehaletin seni koruyacak, daha fazla soru sorma, bu senin kurtuluşun, emniyet subabın olacak."
insanlar kaçınılmaz biçimde gidip anlatır, her şeyi er veya geç anlatır, ilginç şeyleri de, anlamsız şeyleri de, özel şeyleri de, genel şeyleri de, mahrem olanı da, fuzuli olanı da, gizli kalması gerekeni de, yayılması gerekenleri de, dertleri de, sevinçleri de, hınçları da, hakaretleri de, tapınmaları da, intikam planları da, bizi gururlandıran şeyleri de, utandıranları da, sır gibi görünen şeyler kadar sır olması gerekenleri de, bildik olanı da, ağıza alınmaz şeyleri de, dehşetli olanı da, aşikâr olanı da, temel şeyleri de (aşk gibi), önemsiz şeyleri de (aşk gibi). Hiç düşünmeden. İnsanlar durmadan aktarır...
Okur Takip Önerileri
bir de güvensizlik var, onun da eksikliğini hiç çekmedim.
er veya geç ihanete uğramayan güven ise kadirdir; dolanıp düğümlenmeyen, sonunda sıktığı için bıçak ya da jiletle kesilmesi gerekmeyen bağ da nadirdir.
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
336 syf.
·
Puan vermedi
hayali varlığının gerçek yokluğundan daha güçlü bu duygu, şüphesiz unutmanın ilk biçimi.
bomboş bir boşluk -işte benden geriye kalan.
"bir başıma kaldım. İstek içimi yakıyor. başıma gelenlere dayanamıyorum. yolumu yitirdim, nereye gideceğimi bilmiyorum. yüreğim istek duyduğu şeye asla sahip olamayacak... küçük, özel sevinçlerim, özürlerim, kendi kendimi kandırmaları -hepsi bitti! şimdi elinde kalan yalnızca geçmiş günlere, yitirdiklerime duyduğum özlemin alevi. büyümek, peki ama ne için? korkunç bir boşluktayım. hayat artık bana acıdan başka ne sunabilir? odamda yapayalnız... geceler boyu bir başıma... dünyadan ve herkesten uzak, acılar içinde. haykırsam sesimi kim duyar? bu arada başkalarının yanında benliğim her zamanki inceliğini koruyor. bomboş bir soyluluk -işte benden geriye kalan."
Sayfa 380Kitabı okudu
"bu yıl benimdi - artık bitti!" diye haykırdı. "bitti! tıpkı dağılan bir bulut gibi." dudaklarından özgürce, acımasızca dökülen sözcükler onu kamçılıyor, acısını daha da yoğunlaştırıyordu. Daha önce kendini hiç böyle kapıp koyvermemişti. "her şeyin tadı kaçtı. bir daha asla mutlu olamayacağım. her şeye egemen olan korkunç bir duruluk var. sanki dünya bir kristalden yapılmış, onu boydan boya çatlatmak için tırnakla şöyle bir dokunmak yeter... ya yalnızlık? sanki yanan bir şey. tıpkı üflemeden ağzına alamadığın koyu, sıcak bir çorba gibi. ve hep orada, tam önümde! kalın, beyaz porselen kasesi içinde; eski bir yastık kadar pis. beni bu yalnızlığa zorla iten kim?"
Sayfa 380Kitabı okudu
hayal gücünden yoksun olanların salt çevrelerinde gördükleri gerçekliğe dayanarak bir sonuca varmaktan başka seçenekleri yoktur. oysa engin bir düş gücüne sahip olanlar, kendilerinin tasarımladığı, sağlamlaştırılmış şatolar kurmaya, pencerelerini de sımsıkı kapamaya eğilimlidirler.