Dostça bir gülüş genellikle mucizeler yaratırdı.
Birlikte geçirdiğimiz güzel anlar için teşekkür ederim sana. Onlar, müzede korunan ya da kehribar içinde donup kalan nesneler gibi biraz gerçekdışı bir nitelik kazandı.
Bir işe yaramayan, korkularla dolu, tanımadığı ortamlarda terleyen, konuşmayı sevmeyen, rahatlamasına alkolün yetmediği, zavallı bir adamım.
Her geçen gün onun kişisel güvenliğini artırırken varoluşunun anlamsızlığını da vurgulamıştı.
Yalnızdı ve tek kişilik bir oyun oynuyordu.
Nefret ettiği bir duygu varsa, o da birinin, herhangi birinin kendisini izlediği duygusuydu.
Beklentinin kendisinin, onu yaşamaktan daha güzel geldiğini fark etti.
Kendim olmak için dayanılmaz bir ihtiyaç duyuyorum.
İnsanın ruhu gözlerinden okunur.
Kendisi gibiydi ama kendisi değildi.
İnsana varlığını hatırlatan, varolmanın tadını çıkarmasını sağlayan sahip olduğu eşyalardı.
İsmim beni belirliyor. Herkes öncelikle adımı, sonra işimi, son olarak da yaşımı öğrenmek istiyor. Kimse "en büyük korkun ne?" diye sormuyor.
Asla kullanmayacağı (makyaj, zerdeçal, saç fırçası, eş anlamlılar sözlüğü)
Asla bitirmeyeceği (Patricia Highsmith romanı, fıstık ezmesi, dudak kremi)
Ben de doğum günü için asla yeşil Virago Classics kitapları bakmayacağım.
Onun saçlarını bulmayacağım.
Onun nefesini duymayacağım.
Sayfa 29Kitabı okudu
En ufak bir yoksulluk izi duyarliligini zedeliyor, estetik ve hatta ahlak anlayisini sarsıyordu. Ona gore fakirlik cirkin, trajik ve gereksiz bir seydi.
Intiharlarin cogu, geride kalanda sucluluk duygusu yaratmaya amaclar.
Sayfa 184Kitabı okudu