Ben ve düzensiz zihnime pencereden yansıyan kasım ayı saat sekizinin sokak lambası ışığı kirpiklerime dokunurken, hayal meyal anımsıyorum yürüdüğümüz yolları ve o kaldırımlarda iz bıraktığımız her adımda ayrı bir heyecan, ucu bucağı görünmeyen planlarımız ve geleceğe dair derin bir merak duygusunun hayatımızdan silinmeyecek varlığını. Cümlelerimiz bazen anlam yüklü, mürekkeple yazılmış misali keskin ve şiirsel olurdu; bazense konuşmayı daha yeni sökmüş bir çocuk gibi iki kelimeyi bir araya getiremezdik ya kahkahalarımızdan ya da birbirimize bakınca hissettiğimiz kalp çarpıntısından. Başta dakikalar ne kadar hızlı geçiyor yan yanayken diye hayıflanırken yıllar akıp gitmeye başladı ve takvimlere bakmaya korkar oldum gün geçtikçe. Zamanla oyun oynamaya başladım sonra ve nasıl değiştiğimizi, kime dönüştüğümüzü veya dönüşmek istediğimizi izlerken her bir anlamsız parçayı anlamlı kılmaya, uzaktan bakabileceğim bir tablo oluşturmaya çalıştım. Varlığı unutulmaya mahkum bir ölümlü olarak verebilecek en değerli şeylerim zamanım ve sevgimdi. Keyifli ve beklenmedik bir rastlantıyla izlenilen etkileyici bir film gibi, öncesinde ve sonrasında aynı insan olamazdık ki bu başımıza gelebilecek en güzel şeydi.
VE ÇOCUĞUN UYANIŞI
BÖYLE BAŞLADI
Gül kokuları çocukların kaburga kırıklarından geliyor
Acıyı ve insanlığı çocuklar
Böyle dayanılmaz kıldılar ve yeni suları
Onların bilgileri getirdi
Elleri önlerine bağlı - duruşları
Omuzlarından göğüslerine doğru kıvrık ve yumulu
Yaşarlar ebedi göz ve ölümsüzlük aşısı yapan kitabı
Ki şimendifer
Nasıl peşinden koşturursa katarları yolcu
Sayfa 77Kitabı okudu
Senin pencereden görünen güller, bir başkasının penceresinden bakınca bir avuç ottan ibaret görünebilir
Pazartesi, 25 Kasım
Pencereden dışarı bakınca karşıdaki çatıda yağmurda başını eğmiş, hareketsiz duran bir kuzgun gördüm. Çok sonraları bile hala orada, kıpırdamıyor ve donuyor, yalnız ve kuzgun düşüncelerine dalmış olarak öylece tünemiş. İçimi kardeşçe bir his kapladı ve göğsümü bir yalnızlık hissi doldurdu.
Sayfa 22Kitabı okudu
Dostoyevski'ye mektup
‘'Ne kadar çok anladıysam, o kadar derinlere battım, sıkıştım kaldım.’’
Sevgili Dostoyevski,
Hala aynı yerdeyim, bıraktığın, ezdiğin, ezilmeme izin verdiğin, hapsettiğin yerde; içinde bir yerlerde. Unutmuş olabilirsin diye hatırlatmak istedim sadece. Ki öyle de zaten. Unuttun beni. Unutmuş olmasan kırk yıldan fazladır devam eden
