kitap, istanbul psikomitoloji çalışma grubu etkinliği kapsamında derlenmiş makalelerden oluşuyor ve ikinci kitabı da mevcut. hayata dair her şeyin hikâye olduğu vurgusu üzerinden ilerleyen bu makalelerde; gılgamış destanı, oidipus, antigone ve birçok mite değinirken aynı zamanda bunları günlük hayattaki örneklerle de çeşitlendiriyor.
doğrusunu söylemek gerekirse kitabı okurken -özellikle ilk makalade- gerçekten zorlandım fakat yine de yarım bırakmak istemedim. kitapla biraz inatlaştım da diyebilirim. eğer psikanaliz, psikiyatri ve mitolojiye dair belirli bir altyapınız var ise daha kolay anlayabileceğiniz ve kesinlikle ufkunuzu oldukça genişletecek bir kitap.
bana en büyük katkısı ise hayata dair huzursuzluğumu arttırması oldu ki bu “huzursuzluk” kavramını olumlu olduğu yönünde vurgulamak istiyorum. yani bu noktada hayata dair bakış açımı değiştirdiğini ve günlük hayatta karşılaştığımız en basit olaya bile daha derinden bakmamı sağladığını söyleyebilirim. aynı zamanda mitoloji sevdamı da körüklemekle beraber, bu konuda henüz ne kadar eksik olduğumu bir kez daha bana hatırlatmış oldu.
“insan; masallar anlattı, mitler yarattı, destanlar söyledi. şüphesiz inandı. tutkulu ideolojilere kapıldı. yazı yazdı, sayı saydı, kuram kurdu. baktı, düşündü, felsefe yaptı. varlığın ardındaki mutlak hiçliği, sözün gerisindeki derin sessizliği fark ettiği vakit ise her şeyden kuşkuya düştü. çünkü biliyoruz ki, insanın el yordamıyla yaşadığı bu dünyada, doğruluğundan emin olabileceği mutlak bir hakikat yok; ne biliyorsa kendine ve hayata dair, her şey hikâye!”
