ben, kaygılanarak parçalanan yüreğim için
ve sonuna yaklaştığını görerek ışığımın,
kör misali yürürüm, nurdan yoksun,
nereye gittiğini bilmeyip gene de giden.
Bazen kederli yaşlar arasında
bir kuşku düşer içime: Nasıl yaşayabilir
ruhundan uzakta bu beden?
Ama Aşk karşılık verir bana: “Hatırlamıyor musun,
ayrıcalığıdır bu aşıkların,
her insanca nitelikten kurtulan?”