Düşe kalka öğreniyorum sensizliği, önce anılarından arınacağım, sonra nefesime sinen hayaletinden… Nasılsa temizleniyorum yavaş yavaş, yokluğunda geceme sinen kâbuslardan… Çok bir beklentim de yok zaten, tebessüm edebilsem yeter sanki… Hem çok güzel mazeretlerim var benim, hayal kırıklıklarımın üstüne serdiğim… Her şeyi geride bırakma çabam bu kendimi kandırışım… Sanırım beceremiyorum ben bu işi, yok mu elini uzatıp bu dipsiz kuyudan beni çekip çıkaracak birisi…
"Her şey tamam artık. Ben yolu tarif ettim, sıra sende. Hoyratlığı olur aşkın, savurur seni yürekten yüreğe. Sen yeter ki iste, ben hazırım senden gelen tüm deliliklere. Korkma… Durma… At kendini yüreğime. Soran olursa aşk itti dersin..."