Ben kabullendim bu ayrılığı..
Siyah kurdelemi astım yüreğime..
Yasımı ilan ediyorum..
"Şimdi sen git.
Giderken adresini bırak tüm yaşadıklarımızın hatırına...
Bırak ki canımın nerede yandığını bileyim..."
Herkesin, dilinde olmasa da yüreğine oturmuş bir vazgeçişi var şu aralar.. Kimi gidenden, kimi kalandan, kimi yanındakinden vazgeçmiş kendi bile bilmeden...Yoruyor hayat bizi ve kaçışlarda buluyoruz istemeden de olsa kendimizi..
İrili ufaklı pişmanlıklarımdan yaptığım kafesimi kırmaya çalışırken buldum kendimi...
Ne kadar da zor...Hiçbir şeyi baştan savma yapmadığım gibi bunda da iyiymiş işçiliğim...Hakkımı vermem gerek...
Şimdi düşündükçe, gidişinde kendimi avuttuğum tüm kötü anılara rağmen, güzellikleri gizlediğimi gördüm en derinlere...İyilikler de varmış sana dair, bize dair... Nasıl gittiysen artık, üstüne basa basa ezmişim gömercesine...