Giderek mecburu bir ortaklığa dönüşmüştü evlilikleri. Pek çok kadın ve erkeğin yaşadığı, ama söze dökemediği gibi "çoook geç artık" durumlarındaydı Güzver. Aşk molekülleri eskimişti bir kez. Aşk molekülleri yıpranmıştı bir kez.
Sayfa 30Kitabı okudu
Gecenin karanlığında, yürümek, yosun kokan havayı solumak, hatta ağlamak istiyordu Yeşim. Saklanacak, gizlenecek örtbas edilecek tek şey kalmamıştı geride. Defalarca yere çalınmış, bozguna uğramış biriydi. Bitmeyen hesaplaşmalar yaşamıştı çünkü. Yüreği aşağılanmıştı.
Sayfa 33Kitabı okudu
Hep aldatılmış, sırtından vurulmuştu. Zaafları vardı. Kimselerle paylaşmadığı. Paylaşamadığı. Yalnızlıkları vardı en koyusundan. Senelere yenik düşebileceği hiç gelmemişti aklına. Hayat üstüne oynamıştı hep. Hayat kazanmıştı sonunda. O zaman yaralanmışlık, o düşüş. Bakışlarında hep o yapışkan buğu tabakası.
Sayfa 33Kitabı okudu
Senelere, yitip gitmiş zamana meydan okuyordu Yeşim. Hayatına giren bütün erkeklere meydan okuyordu. Hiç kimse bundan böyle düşlerini zorla ya da kurnazca çalıp derin, bulanık sulara atamayacaktı onu. Kararlıydı. Geç kalmış orgazmlarını da ıskalamayacaktı.
Sayfa 35Kitabı okudu
Yakasında hep o kullanılmışlık, yaralanmışlık hissi, o uçurum. Bir silkinişle yüzüne düşen saçları geriye attı. Hem sevgiyle dolup taşıyor hem de bir an önce nefretiyle, düşünceleriyle yalnız kalmak istiyordu. Kimliksizdi zaten. Kimsesizdi. Duyguları ağır yaralıydı.
Sayfa 35Kitabı okudu
Bazı insanlar kendilerini öldürür, bunu beceremeyeceğini anlarsa kendisini öldürtmek için elinden geleni ardına koymaz, bazılarıysa sadece başkasını öldürürdü. Dahası duygusal şiddet an gelir öldürme, ölme nedeni olurdu. Öyle durup dururken.
Sayfa 41Kitabı okudu