Edip Cansever - Manastırlı Hilmi Bey'e Üçüncü Mektup
Yaşamaya yerleşiyor Seniha
Kendi yaşamına
-Güvercinsiz bir avlu mu? olabilir
Sırları dökülmüş bir ayna?-
Oysa çok geçti
Yıllar yıllar yıllar
Her geçen yıl elinde sanki
Yıprak, filizi yıllar
‘Şey’ sözcüğü gibi bağıntısız
Ağaççileği gibi durduğu yerde bir ezinti
Piyano tuşları -tek tek bakıldığında-
Çarçabuk bir göz atıldığında aynntısız
Herkes gitti,
Ve şehir sustu,
Bir ben kaldım gecenin kıyısında bir ben,
Seni hatırlatan saatlerin pili bitti,
Adını yazmadım bir daha kağıda,
Piyano tuşelerinde kaldı parmakların,
Bir ben hatırladım seni bir ben,
Avutulmuş çocuklar çoktan büyüdü,
Uykuyu arayan gözlerim sustu,
İşportaya düştü eski aşklar,
Bir ben dolandım şu yerde bir ben,
Anlayan biri vardı o da çoktan öldü,
Kitaplar rafta kaldı,
Tahta kuruları sardı her yeri,
Karton toplayıcıları, eskiciler, sahaflar,
Kepenkleri kapattı çoktan,
Bir ben kaldım evinin sokağında bir ben...