-"Sən necə düşünürsən, Nuranə?. İnsanlar niyə xəyanət edirlər?
-Bilmirəm...doğrusu...
-Bilməzsən! - Qasımlı başı ilə təsdiq etdi- Sən bilməzsən, çünki özün heç kəsə xəyanət etməmisən. İndiyə qədər...
-Heç vaxt da etmərəm... -Nuranə astadan dilləndi.
-İnanıram!- Qasımlı qətiyyətlə dilləndi- Xəyanətin nə olduğunu, necə yarandığını indiyə qədər dəqiqləşdirə bilməsəm də bir şeyi dəqiq bilirəm: elə adamlar var ki, onlar xəyanət etməyi, sadəcə olaraq bacarmırlar!
-Əgər namusuma, qeyrətimə toxunan bir işlə qarşılaşıramsa, deməli məndən asılı olmayaraq qarşımda 2 yol durur. Birinci yol qabağa gedib vuruşmaqdır. Bu zaman həyatını riskə atırsan. Qalib də ola bilərsən şəhid də.
- Bəs ikinci yol? - Selcan soruşdu.
-İkinci yolu ALLAH heç kəsə göstərməsin. O yolu seçən nə ölmür nə də yaşamır. Şəxsən mənim nəzərimdə ölümdən çox pisdir bu.Şəxsiyyətini, mənliyini, qeyrətini tapdaladandan sonra ayaq üstə necə gəzmək olar, bilmirəm...
-"Değişimle karşılaştığında değişen aşk, aşk değildir. Silgiyle silinebilen aşk, aşk değildir. O hiç silinmeyen bir izdir. Fırtınalara benzer ve karşı koyulmaz."
Sense and Sensibility(1995)