Kemalist ''halk'' -Atatürk, kendi ilkesinin popülizm olduğunu beyan etmişti - içsel bölünmelerin olmadığı homojen bir varlık olarak tasarlanmıştı, fakat gerçekte, Ermenilerin, Rumların ya da Doğulu Hıristiyanların durumu hakkında özel bir düşünceye sahip olmadan, giderek artan ölçüde Türk milliyetçiliğiyle özdeşleşti.