Sonsuza Dönüş
efendim bu gençler -unutmayınız ki- her onurlu çıkışın bireysel, her uzlaşmanın toplumsal sayıldığı bir toplumda yaşıyorlardı. Adı konulur konulmaz saf değiştiren fikirlerle, dostça bağra basılır basılmaz akrep gibi sokan yandaşlarla.
Sayfa 56
O zaman şunu anladım; bilgi, başkaları için bir ihtiyaç değilse hiçbir şey yapamazsınız. Dar bir ırmağın üstünde, küçük bir kayıkla kendi kendinize gider gelirsiniz.
Sayfa 101
Düşünü anlatan kadın, aşkın yıkıcılığına dayanamayıp birçok kez uçurumdan atlıyor, ama her seferinde kendini o aşkın başlangıcında buluyordu.
Sayfa 35
Okur Takip Önerileri
Neyin tayiniydi ki bu? Belirsizliğin tayini mi, yoksa adı konmamış bir yenilginin mi? Oysa ne sözler vermiştik. Biz tayin edecektik kendi hayatımızı. Ama olmadı, içimde açelyalar soluyor ha bire. Bir an evvel kaçıp gitmek arzusuyla gözlerim önüme odaklanmış; öylece bakıyordum..
Sayfa 11
Sırça Köşk
“Sakın tepenize bir sırça köşk kurmayınız. Ama günün birinde nasılsa böyle bir sırça köşk kurulursa, onun yıkılmaz, devrilmez bir şey olduğunu sanmayın. En heybetlisini tuzla buz etmek için üç beş kelle fırlatmak yeter.”
Sayfa 141Kitabı okudu
Kurtla Kuzu
“Evet, onlar benim fena bir kimse olmadığıma inandıkları halde muhakkak fena bir tarafımı, kendilerince fena sayılabilecek bir tarafımı bulmaya uğraşırlarken, ben onların insanlıktan uzaklaşmış, hayvanlıktan , vahşilikten bile daha ürkütücü bir hal almış olan haraketlerinde, yüzlerinde, sözlerinde, şu her şeyi iyi ve güzel bir ahenge götürmeye çalışan tabiatın bir eserini, bir izini aradım. Onlara hiçbir zaman kızmıyor, onlardan nefret etmiyor, sadece zavallılıklarına, daha doğrusu insanlığın bu kadar tiksinecek hale gelmesine acıyordum.”
Sayfa 114Kitabı okudu
