ZÜLFİKAR: Istırabın sonu yok sanma , bu alem de geçer/ Ömr-i fani gibidir, gün de geçer, dem de geçer/ Gam karar eyliyemez hande-i hurrem de geçer/ Devr-i şadi de geçer, gussa-i matem de geçer/ Gece gündüz yok olur, an-ı dem adem de geçer.
BEKTAŞİ: Devamını da oku…
ZÜLFİKAR: Bu tecelli-i hayat aşk ile büktü belimi/ Çaylayan gözyaşı mı, yoksa ki hicran seli mi?/ İnleyen saz-ı kazanın acaba bam teli mi?/ Çevrilir dest-i kaderle bu şu'unun fili mi / Ney susar, mey dökülür, gulgule-i Cem de geçer.
Sayfa 221 - Doğan KitapKitabı okudu
ÇİĞDEM: o kızla mutlu olamazsın Zülfikar.
ZÜLFİKAR: Mutlu olacak olsak aşık olmazdık.
Sayfa 179 - Doğan KitapKitabı okudu
ZÜLFİKAR: Ulan bulması zor, sevmesi zor. Kavuşması zor. Ayrılması zaten zor. Ne zor işmiş be dedem.
SEFER: Herhalde aga. Karacaoğlan boşuna dememiş. Üç derdim var birbirinden seçilmez/ Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm.
Sayfa 155 - Doğan KitapKitabı okudu
Yere göğe sığmayan insanın kalbine sığar.
|ZÜLFİKAR|
Sayfa 133 - Doğan KitapKitabı okudu
Küresel sermaye
ZÜLFİKAR: Kredi kartlarını düşündünüz mü hiç?
SEFER: He... Sabah akşam kredi kartlarını düşünüyorum.
ZÜLFİKAR: Küresel sermayenin en büyük silahı bu işte. Hepimize hiç var olmayan bir parayı harcatıyorlar. Sonra biz n'apıyoruz? Olmayan parayı harcadığımız içim eşek gibi çalışıyoruz. Emeğimizi peşinen sömürüyorlar. Dahası ne biliyor musunuz?
TAŞKAFA: Ne abi?
ZÜLFİKAR: Nerde ne zaman ne harcadın… ne kadar harcadın? Hepimizi takip ediyorlar. Bu sayede n'apıyorlar? Hepimizi fişliyorlar. Tüketim alışkanlıklarımızı çözüyorlar. Bu neye yarıyor? Geleceği tasarlıyorlar. Bütün bu bilgiler Amerika'da bir merkezde toplanıyor! Ordan bizi tekrar dizayn ediyorlar.
Sayfa 75 - Doğan KitapKitabı okudu
… Dünyada her sene satılan kitap sayısı yüzde on iki azalıyor. Üç nesil sonra Dostoyevski'yi, Tanpınar'ı hiç duymamış hayatı Twitter'dan dizi takip etmek olan gençler sokakları dolduracak. Canlı bombalar bile daha az tehlikeli.
|ZÜLFİKAR|
Sayfa 59 - Doğan KitapKitabı okudu
Nasıl hissediyorum biliyon mu? Sanki kuşum ama bi kanadım kırık.. Öyle debeleniyorum yerde… Balığım ama yüzgecimi koparmışlar… Nefes alıyorum ama… Hava değil de zehir soluyorum sanki… Hani ölsem hissetmem yani… Hayat hiç bu kadar anlamsız gelmemişti be dedem. Hiç kendimi bu kadar yarım bu kadar boşlukta hissetmemiştim.
|ZÜLFİKAR|
Sayfa 53 - Doğan KitapKitabı okudu
Böyle balmumundan kayığa binmişiz güneşe doğru gidiyoruz. Al işte… Bizim hayatımız bu. Mutlu olmaya yaklaştıkça eriyoruz anasını satayım…
|ZÜLFİKAR|
Sayfa 48 - Doğan KitapKitabı okudu