İnsan bir şeye inandığında onu yaşaması da gerekiyor sanırım. İnandığı için bir şeyler yaptığında kendini hafiflemiş hissediyor. Yoksa sadece kuru bir "inandım"demek bir mana taşımıyor. Hatta yük oluyor bu cümle,insan onu taşıyor. Kendinden daha ağır oluyor.
Hep inandım Allah'a,varlığına sorgulamadım. Zira biliyordum. Ama ne yaptım O'nun için? Ne kadar hafiflettim omuzlarıma aldığım "inanmak"yükünü ? "İnanmak"denen sırrın ne kadarını kanıtladım ve ne yaptım bunu kanıtlayabilmek için? Cevabım belli ;neredeyse bir hiç...
"bir besmele çek evvelâ. Zira ne kelama ne söze besmelesiz başlanmaz."
-"ben müslüman değilim ki..."dedim
"Olsun"dedi,"ne keder!Sen inandığının değil de gönlüne inanma denen hissi koyanın adını söyle!"