Rabia
@rabiakenel
Université d'Istanbul
Besançon, 5 Temmuz 2000
123 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Yüzü hiçbir şeyi ele vermiyordu, öylesine saf, öylesine güzel, bir tek dudaklarının tuhaf inceliği bu güzelliği duygusuz ve hatta cansız kılıyordu.
Sayfa 66Kitabı okudu
Ne bir kadın ne de bir erkekti, özü balçıktan bir insan bile değildi. Yüzü ılık ve durgun bir su gibiydi; içinde çakıl taşları gibi parlıyordu gözleri.
Sayfa 66Kitabı okudu
Israfil'in karanlığı Mavi'yle seyrelmiş, korkularıysa lacivert bir umuda dönüşmüştü.
Sayfa 57Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
O duyularla sımsıkı bağlanmıştı yaşama ve her ne kadar bir uçurtma gibi rüzgâra katsa da kendini, savrulup gitmiyordu hiçbir zaman.
Sayfa 57Kitabı okudu
Onun için bir cam parçası hiçbir zaman sadece bir cam parçası olmadı, ışığa müzik yapan sihirli bir mercekti şişe dipleri. Plajdaki taşlar, çıplak tenine dizdiği ateşböcekleriydi. Martılar çöplüğün uçurtmaları, yosunlar kayaların tüylü derisi. Her şeye büyük bir merak besliyordu. Gökyüzünü, açık denizi, karşı adayı, rüzgârın uyuduğu yeri ve daha çok şeyi... bilmek değil hissetmek istiyordu. Varlıktan çok yokluktu merak ettiği, hiçlik; tıpkı kendi gibi.
Sayfa 52Kitabı okudu
Her şeyin, her ânın bir kokusu vardı ve kokular iç içeydi. Denizde rüzgârın, rüzgârda tuzun, tuzda taşın, taşta etin, ette sütün, sütte hüznün kokusu vardı ve sonra o süt, rüyada deniz de olabilirdi, bir meyveden damlayan bal da.
Sayfa 49Kitabı okudu
Sesleri tanımayan biri için sessizlik diye bir şey de yoktur.
Sayfa 49Kitabı okudu
Günlerin ve mevsimlerin, hatta duyguların bir ışığı, bir rengi vardır, denizinki gibi.
Sayfa 49Kitabı okudu
Fakat yine de mayıs çayırları gibi durgundu ruhu; zamanı hiç kovalamaz, çocuklara özgü taşkınlığı taşımazdı bacaklarında.
Sayfa 48Kitabı okudu
Baktığı her şey suluboya bir resim gibi akardı gözlerinde; rengi sarı, denizden uzak bozkırlar gibi zamansızdı.
Sayfa 48Kitabı okudu
Bu kasaba bir dünyaysa Adile de onun dışa atılmış safrası olmalıydı; içerideki herkesten ve her şeyden daha hakiki.
Sayfa 45Kitabı okudu
Yıkıntılar, bombaların düştüğü terk edilmiş bir kenti andırıyordu, bir kısmı yanmış isli eşyalar yetim savaş çocukları gibiydi.
Sayfa 33Kitabı okudu
Artık bir yabancıydı ama yeni gelen de değildi.
Sayfa 33Kitabı okudu
Gözlerinin madenî rengi, alevlerin derinliğinde kayboluyordu.
Sayfa 32Kitabı okudu