ye
@ramjostein
i have poison inside of me
open.spotify.com/user/y4r4i7wpch...
433 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
"Beni her zaman en çok coşturan Vincent'in bir sanatçı olarak duyduğu alevli yaşama duygusudur." diyor H. Miller. Aslında, hiçbir zaman ele geçiremediği - yalınkat, gösterişsiz ancak erinçli bir çalışmayla dolduracağı yaşamdan öte bir dileği olmamış Van Gogh'un, Theo'ya mektuplarında yinelediği bir nen bu; "İnsan sağlamsa bir parça ekmek yiyerek bütün bir gün çalışabilmeli, yine de yukardaki yıldızlar ve sonsuzluğu kesinlikle duyabilmeli." Üstelik yaşamı süresince değil ünlenmek, bir tek yapıtının bile, satılamayacağını sezinlemekteydi. Yine de, boyalarıyla sürdürür yaşamını, soluk almasını: varoluş nedenini bu uğraşlara borçlu olduğunu söyler. yaşamla ilişkisini resim yaparken kurar: "Resme dalmışım." diyor mektubunda, "perşembeden bu yana, pazartesiye dek yemek yemeyi unutmuşum."
i write so i don't collapse in on myself. i carry all my suffering like a knife in my hands memory is a vengeful god, i am a mosaic of everyone i ever loved. this sorrow is all the love want to give, but cannot. what am i supposed to do with all this unspent love? i feel it collecting in the corners of my eyes, in my chest, sitting like stones in my stomach, this sorrow, this grief, is just love with nowhere to go.
Hatıralarımın panzehiri bulunmayan zehirini tadıyorum, soluklarım kesiliyor, içim parçalanıyor. Bir fırtına, bir kasırga geçiyor üzerimden, içimde bilinmeyen bir vakitte açılmış onlarca mezara gömülüyorum. Yine de nefes almakta ısrarcıyım, dışarıdan kim baksa gencecik ve capcanlıyım. Anlıyor musunuz beni? Kelimelerime hislerimi saçtım, toplayabiliyor musunuz en azından birini?
Okur Takip Önerileri
Evin sokağını terk edene kadar izlerdim seni. Başını okşamadığın tek bir kedi bırakmazdın sokakta. Şimdi dersin ki, çünkü diğerlerinin gönlü kalır. Onlar kedi ne anlar, desem, kızarsın.