Adem ile Havva’nın dünyayı terk edilişlerindeki çaresizlik ve ıssızlık adımlar başıboş insan uyandırılmanın şaşkınlığı ile sen delerken bir yol arıyor karanlıktan aydınlığa yitirilmiş cenneti zamanın gerisinde arıyorken dünyanın tersine bir koşuşturma sonra yoğruluyor say inde diz cokuyor ve medet diye inliyor insan alnı namet secdegahında…
Bazı yolların yorgunlugu amansız yolun sonu zamansız gelir dönüşe geçit yok dur durağı yok nefesten çekip soluklanma ya ferman yok.
Yol uzun ve meşakkatli kaybedecek zaman değil derdini yasla derdine sura üflemesi an meselesi sen kalk ki ardından gelenler aşka düşmesin ölüm değilse seni seyrinden ayıran solunda istikamet bulmalısın nerede olmak istiyorsan nerede ölmeyi diliyorsan haydi durma koş…
Dedim usulca ve adabınca dünyadaki en zor şeydir beklemek bir yanı umut bir yanı nevmit ölmek ile dirilmek bekleyiş ki aslında sabrediş aşkın berzahı cinnet mi cennet mi ….
