Aşk, der Hegel, insanın ahlaki doğasının bir ifadesidir; ayrıca doğal eğilimlerinin de ifadesidir. “Aşkın gerçek doğası, kişinin kendi bilincini bir kenara koymasında, kendinden vazgeçmesinde ve başka bir ben’de kaybolmasında yatar; ve bu kayboluş, bu vazgeçişin içinden yine kendisini bulur, kendine sahip olur…”