Biz, Zonguldaklı Madenciler…
Keşke bir grizu bizi sinesinde eritince, kokusu içimize işlemiş çam ağaçlarımızın arasında ezilince, katar katar gelen kömür kavlaklarının altında kalınca ve incesindense kömür bir de havamızı kaplamışsa metan nefesimizi boğunca veya omuzlarımıza bütün ülkenin enkazı yüklendiğinde hatırlanmasak.
Yerin altında bir yerlerde de olsa biz hep vardık zaten. Günyüzü görme umuduyla yaşıyorduk. Fakat hep geç kalındık geç farkedildik.