Gökyüzü o kadar parlak ve yıldızlarla doluydu ki, insan başını kaldırıp göğe bakınca huysuz ve kaprisli insanların böyle güzel bir gökyüzü altında yaşayabileceğine inanmıyordu.
İster ölüm olsun, ister ayrılık
İnsan unutur mu var olduğu bedeni.
Dünya sözüm can evim
Bir gün ağzından uzak gülerse ağzım
Tanrı gökyüzüyle boğsun beni.
-Şükrü Erbaş, Yaşıyoruz Sessizce