Yıkılmış yuvama kaldırıyorum kadehimi.
Kin, öfke dolu hayatıma.
Yalnızlığına ikimizin,
Ve sana kaldırıyorum.
Yalanına bana ihanet eden dudaklarımın,
Gözlerindeki ölü soğukluğuna.
Hayatın bu kadar acımasız, kaba oluşuna,
Ve kurtarmamasına bizi Tanrı’nın.