-Gâyet Mühim bir Alıntı-
1980 öncesine gidiyorum. Ortaokul öğrencisiyim. Babam bizim evimize de televizyon aldı. Sadece TRT var ve yayınlar siyah beyaz. Günün birinde Charlie Chaplin’i keşfettik. Filmin başından sonuna katıla katıla kahkaha atarak izledik dört kardeş. Bir hafta sonu yine Charlie Chaplin filmi vardı ve saatinin gelmesini dakika dakika sabırla çekiyorken
Içimdeki bir Ben diğer benimle tartışırken Asıl ben sadece olayları izliyorum.
"Aç bir şehrin dişlerinin arasına sıkışmış çocuklarız. Ne yutabiliyor ne de tükürebiliyor bizi. Sokakta ezen insanları izliyorum hep yaptığım gibi, sadece izliyorum. Bir annenin elinden tutmuş bir çocuk, annemin öldüğü gün benim de öldüğüme dair bir masal anlatıyor gözleriyle.
Annesinin yüzü babam gibi, karanlık..."
Gölgenin kollarında kaybolmuşum,
Ay ışığında seni arıyorum.
Bir siluet gibi hafif, sessiz,
Gecenin karanlığında seni hissediyorum.
Rüyaların ardında gizlenmiş,
Gölge oyunlarıyla aşkı izliyorum.
Seninle her an daha da derinleşen,
Bir gölge aşkı bu, sadece bizim.
kookshi
ÇOCUKLARIMIZI KİM EĞİTİYOR???
1980 öncesine gidiyorum. Ortaokul öğrencisiyim. Babam bizim evimize de televizyon aldı. Sadece TRT var ve yayınlar siyah beyaz. Günün birinde Charlie Chaplin’i keşfettik. Filmin başından sonuna katıla katıla kahkaha atarak izledik dört kardeş. Bir hafta sonu yine Charlie Chaplin filmi vardı ve saatinin gelmesini
Doyamıyorum güzel gözlerine bakmaya
Göz göze olup birbirimizle bakışsak da
Sadece ben sana bakıp seni izlesem de
Her türlü izliyorum seni sana doymadan
06.05.2024
Bu gece, duygularımın çırpındığı bir anı yaşıyorum; karanlık odamda, yıkılan duvarların sessiz çığlıklarıyla tek başıma kaldım. Git gide kötüye gittiğimin farkındayım; uykusuz geceler artıyor, yemekten bile zevk alamıyorum. Kafamdaki sesler, bir zamanlar sadece fısıltılar olanlar, şimdi yankılanan çığlıklara dönüşüyor.
Hayatın içindeymiş gibi görünüyorum, ama aslında sadece izliyorum. Duvarlarımın yavaş yavaş yıkıldığını hissediyorum, ama onları yeniden inşa etmek için enerjim kalmamış gibi hissediyorum. Öylece, umutsuzluğun karanlığında kaybolmuş gibiyim.
Git gide kötüye gittiğimin farkındayım. Öylece hayatı uzaktan izliyorum. Ama hissediyorum az kaldı...
Eskisi gibi değilim
Daha sessizim daha durgunum.
Hiçbir şeye de heves etmiyorum
Sadece sessiz sedasız herkesi izliyorum…
En çokta kendimi..
İzliyorum sadece anlamaya çalışarak bana anlatmak istediklerini. Sessizlik, hüzün, yaşam, gece, ölüm...
/ Hatice Akyıldız Yıldırım