Saf Zihnin Eleştirileri 1.3
"Dünyanın boşunalığının, kendi anlamsızlığının ötesinde mutlak bir şeyin varlığı ya da yokluğu seni ilgilendirdiği, üzerinde durduğun, düşündüğün vaktin tezahür ettiği şey, ölümü şiddetle hissetme korkusunun sana dayattığı anlamlar veya en sağlıklı zamanların kör bir yalnızlığın içinde bucalarken, sana onun dibine erişme şerefini yakalatmayan sonsuzcalar."
G̲ür̲s̲e̲l̲ ̲Öz̲k̲ır̲
A̺s̺l̺i̺n̺s̺a̺n̺
Saf Zihnin Eleştirileri 1.3
"Eğer, olanla görünen aynı şey olsaydı, çırpınmanın hiç gereği olmazdı ve hatta, dışarıdan dayatılan bir sosyal kurgu olan ahlaka da hiç ihtiyaç kalmazdı."
G̲ür̲s̲e̲l̲ ̲Öz̲k̲ır̲
A̺s̺l̺i̺n̺s̺a̺n̺
Saf Zihnin Eleştirileri 1.3
"İnsan, her gün geçmişin kör noktalarına basarak ilerler, yol aldıkça hiçbir şey öğrenmediğini, sadece geçmişe gömüldüğünü daha iyi anlar. Geçmişin kum tanelerine gömüldüğünde, kendini kazanır: Geçirdiği anlarla dolup taşan bir dünya tasarlar. Kendini tekrarlar. Bir yandan zaman yaralarını iyileştirir, varlığının bilinç parmaklıkları içinde kıvrandığına, sızısına şahit olur; diğer yandan ise zihni zamanı zehirler, haklar onu."
G̲ür̲s̲e̲l̲ ̲Öz̲k̲ır̲
A̺s̺l̺i̺n̺s̺a̺n̺
Saf Zihnin Eleştirileri 1.3
"Her şey, 'Hiçlik' kabuğunun içinde. Varlaşma, 'Boşluk' tabakasına yapışmış, 'Sonsuzluk' gölgesinin başka bir yansıması."
G̲ür̲s̲e̲l̲ ̲Öz̲k̲ır̲
A̺s̺l̺i̺n̺s̺a̺n̺
Saf Zihnin Eleştirileri 1.3
"Mantık, ancak vicdanın savunmasından bağımsız akıl yürüterek eleştiri yaparsa, salt işlenir: En saçma, en acı haller bile kendi içinde mantık dizaynı gerektirir."
G̲ür̲s̲e̲l̲ ̲Öz̲k̲ır̲
A̺s̺l̺i̺n̺s̺a̺n̺
Saf Zihnin Eleştirileri 1.3
"İnsanın özü, yakaladıkları olmadan var olduğu şeydir, geriye kalan her şey, davranışlarını cilalayan ezber verilerin hurda yığını."
G̲ür̲s̲e̲l̲ ̲Öz̲k̲ır̲
A̺s̺l̺i̺n̺s̺a̺n̺