”…Vicdan denen şey bağırsak gibidir. Sen uyurken de çalışır. Köreltsen de insaniyetini; işlediğin o korkunç cinayet, çıktığın idam sehpasıdır. Sımsıkı düğüm olur boynunda, kurbanının yağlı urgan gibi elleri. Kimse katil olduğunu bilmese de, her gece kendin asarsın kabuslarında kendini. Bağırsak vicdan gibidir. Derdin boşaltmaksa içini, kendin çekersin ipini. İnsan dener ve yanılır…”
Hakan Günday-Şahsiyet
-niye böyle bi kadın oldun sen? niye böyle bi hayatın oldu senin?
-ben hayat başka nasıl yaşanır bilmiyorum ki. benim bildiğim: nesrin ayaklarının üstünde dur. kimseye muhtaç olma. güçlü ol. senin annen yok, baban yok. bi tane ölmüş kocan var. bi de kucağında küçük bi kız çocuğu. sakın düşme. nasıl düşmeyeceksin ki? gençsin, çalışıyorsun, eve ekmek götürüyorsun ama erkek değilsin ki. kadınsın. sen kucağımda küçücükken bile o gözlerin nasıl baktığını bi bilsen. ben bu dünyadan çok korktum nevra. illa bi adama tutunacaksın, o adam bu adam derken kendim adam gibi oldum. erkekleştim. sen bana sordun ya 'niye sakladın?' diye selim'e bi şey olur da alıp götürürlerse yalnız kalırım diye korktum. yalnız kalmaktan çok korktuğum için hep erkeklerin yanında saklandım. yalnız kaldığımı kimse anlamasın, orospu damgası yemeyeyim diye.
-Şahsiyet
-Hakan Günday
ama nasıl hissediyorum biliyor musun? şimdi böyle insanın hayatta güvendiği bazı şeyler vardır ya hani. başı sıkışınca falan... ne bileyim. mesela 155. bir şey olursa polis gelir. nedir, işte itfaiye. yangın çıkınca ararsın. bilirsin ki gelecek. asansörde kaldın diyafon var. basarsın birisiyle konuşursun. ne bileyim. o seni rahatlatır. panik butonları vardır. biryerde kaldığın zaman basarsın. polis gelir yada birisi seninle konuşur. ne bileyim. rahatlatır en azından seni.
şimdi nevra, bunların hiç birinin çalışmadığını düşünsene. birşey geliyor başına 155'i arıyorsun bakan yok. yangın çıkmış itfaiyeyi arıyorsun gelen yok. asansörde diyafona bakıyorsun birisi seni duysun diye. panik butonu mesela orada duruyor öyle. basıyorsun. "kimse yok mu kimse yok mu? duyuyormusunuz beni?" diye bağırıyorsun ama hiç çıt yok.
ya diyorsun ki arkadaş buna bir şey mi oldu ya. böyle bakıyosun. açıyosun duvardan bir ayırıyorsun onu. aa, ananı avradını! bağlantısı yok nevra. kablo yok. o duvarda öyle duran bir şeymiş. senin hayatın ona güvenmekle, inanmakla geçmiş. halbuki seni kazıklamak için koymuşlar onu oraya. sen ona güven diye. sen ona güven. başını kaldırmadan, soru sormadan, işine gücüne bak diye koymuşlar. sen de ona öyle salak gibi güvenmişsin. aslında güveneceğin hiç bir şey yokmuş. işte kendimi şimdi öyle hissediyorum. bir şeylere öyle haybeye inanmışım. o da çok boktan bir durum. o yüzden şimdi ne yapacağımı hiç bilmiyorum.
-hakan günday
-şahsiyet
Bir öneri: Şahsiyet izleyin. Hakan Günday okuyormuş gibi ve yine yeniden Günday’a hayran olma girişimleri.. İnsanda ağlama isteği uyandırıyor. Final bölümünden sonra da gidin bir köşede ağlayın zaten.