Hani çiçekler vardır - sanarsın, hep tomurcuk kalacaklar (öylesine uzun sürmüştür ki gelişmeleri, serpilmeleri, olgunlaşmaları); oysa, gün gelir, inanmadığın bir hızla, pırıl pırıl açıverirler ya - işte öyle: birdenbire geliverir yaşamının anlamı.
‘sen mahrum kaldım sanarsın,
o seni esirgiyordur oysa.
EŞİĞİN ACILARI
Geç kalınmış zamanın beyhude yolcusuyum.
Zaman hancı idi, oda gider oldu.
Bir gün bir gün diye diye herşeyim tarumar oldu.
Herkese yetiştim ama güneş batmaya yüz tuttu.
Çokça söylenir oldum, bu şikayet değil miydi?
Binlerce şiir var hangisi eksik değildi?
Anlatsana hadi halini bulabilirsen bir cümle,
Kalbin dili yok bakarsan sanarsın sanki bir bilmece.
Aklımla yürüdüğüm yolu, sanıyordum anlarım.
Gönülden gelen herşeye sır gözüyle bakardım.
Öyle bir düştüm ki en derinlere,
Oysa ki kainat öyle güzel öyle aşikardı.
Gülerler halime desinler bakalım iyi oldu sana.
Beni sen kınıyorsun, seni kim kınayacak anlatsana.
Sözü süsler koyarsın meydana,
Özünden bir haber, yaşıyorum dersin hala.
Olsaydı cesaretin koyardın herşeyi meydana,
Birçokları tutup ne götürmüş yarına?
Sanmayın sözüm sizleredir anda,
Kendi kendime söylenirim, hakikat meydanında.
Ayet ayet Filistin
Haşr-13 : “Şu bir gerçek ki, yüreklerinde size karşı duydukları korku Allah’a karşı duyduklarından daha şiddetlidir. Çünkü onlar anlayışı kıt bir topluluktur.”
Haşr-14 : “Onların topu birden sizinle, ancak müstahkem yerlerde ve siperler ardında olduklarında savaşırlar. Kendi aralarındaki gerginlik ve çatışma şiddetlidir: Sen onları birlik içinde sanarsın, oysa kalpleri dağınıktır.”
Aziz Nesin etkinliğini düzenleyen Ultra İşsiz abim https://1000kitap.com/Nordavind ‘ya ve 
NigRa Hanım’a saygı, sevgi ve teşekkürlerimi iletiyor, bu incelemeyi asla vazgeçmeyen ve düşmeyen 
Aziz Nesin ‘e ithaf ediyorum..
İzahı olmayan şeylerin mizahi olur(muş)...!
Aziz Nesin tam olarak bunu
İstanbul ve Şehrin Işıkları Üzerine.
Düpedüz yalnızım. İçime dokunuyor. Kafam çok karışık. Karman çorman. Alalı bulalı. Sevgi istiyorum. Kuşlar ötüşüyor. Bir uçak ardında beyaz bulutlar bırakıyor. Sanarsın dünyada bir başımayım. Öyle ıssız. Ama huzurlu. Ama suskun. Ruhum nefes alıyor böyle zamanlarda. Kalbim gökyüzüne açılıyor. İçime şehrin ışıkları vuruyor. Ve sokak lambasının sinekleri.. Pencerem buğulanıyor. Şehrin ışıklarına sarılacağım. Ruhum İstanbul’a boyanacak. Bugün büsbütün İstanbul olacağım.