Sapma

Ve bir gün Bahçıvan dünyayı değerlendirmelerini istiyor müritlerinden. Herkes bir eksik buluyor devranda; bir kusur, bir günah, bir aymazlık, bir sapma. Yalnız Musa Muslihüddin görüyor her şeyin merkezinde olduğunu. "Her şey merkezinde!" diye cevaplıyor, "Ne gördün?" sorusunu.

Bu iki terim, çoğu kez tek bir terim
olarak birleştirilir çünkü, uzun bir zamandan beri, eziyet etmekten zevk duyan bir kimsenin, aynı zamanda eziyet görüp acı çekmekten de zevk aldığı bilinmektedir. Erkek de kadın da, cinsel zevk ve davranışlar konusunda, başat olarak sadist ya da mazoşist olabilir; ama genellikle bu iki sapma aynı kişide bireşik olarak bulunur; tıpkı bu terimlerin türedikleri kişilerde olduğu gibi: Marquis de Sade ve Chevalier Leopold von Sacher-Masoch. Marquis de Sade acı vermekten, başkalarını kendi egemenliği altında tutmaktan zevk aldığı halde, Sacher-Masoch acı duymaktan, kendisine eziyet edilmesinden ve başkasının hükmü altına girmekten hoşlanırdı. Bununla birlikte, Sacher-Masoch'un zalimleşebilmesi gibi, kimi zaman de Sade da acı duymaktan cinsel bir zevk çıkarmaktaydı.

Kadınların da birden çok nedenle cinsel sapmaya yönelebilmelerine karşın, çeşitli tipteki cinsel sapma davranışlarının büyük bir çoğunluğu yalnızca erkeklerde ortaya çıkan türdendir. Bunlar, erkeğin, erkekliğine olan inancını kazanmak ve başkalarına kanıtlamak gereksemesiyle doğrudan bağlantılıdır. Erkeklerin kendi cinsel rollerinden emin olma gereksemelerinin üç temel etkeni vardır. Birincisi, cinsel eylem sırasında kadının rolünün göreceli olarak edilgin olmasına karşın, erkeğin cinsel organının dikleşmeye ve zevkin uzaması için bu dikliği sürdürmeye gereksemesi vardır. İkincisi, çocukluktan yetişkinliğe doğru gelişme sürecinde erkeğin, annesinin ilgisinden özgürlüğe geçmek için fazladan bir adım atması gerekir; oysa kız, annesiyle olan özdeşliğini sürdürmektedir. Üçüncüsü, Margaret Mead'in de belirttiği gibi, kadının çocuk doğurması olağanüstü bir olaydır ve kadının kadınsılık rolünde başarılı olduğu duygusunun sürekli olmasını sağlayan ve kolaylaştıran bir etmendir.

Özgüveni olmayan ama cinsel çekicilikleri hayli yüksek kimseler cinsel amaçlarına ulaşır ulaşmaz sevgilileriyle ilgilerini keserler çünkü sevgililerinin kendilerinin sevilmeye değmez biri olduklarını anlayarak terk edeceklerinden korkarlar. Cinsel konularda böyle gel-geç gönüllülüğün cinsel sapma olduğu genellikle düşünülmez; ama yine de cinsel olgunluğa ulaşma konusunda bu davranışın bir başarısızlık olduğu açıktır.

Sapma içinde olsun olmasın herkes başkalarının cinsel yaşamlarını, kişiliklerinin öteki yönlerinden ayrı tutar ve başka insanları, biri cinsel nesneden başka bir şey olmayanlar; öteki, cinsellik belirtisi göstermeyenler olmak üzere iki kısma ayrıldığını düşünür. Bu, hem kadınlarda, hem erkeklerde görülen bir düşünce biçimidir; ama özellikle, kadınları "iyi" kadınlar, "kötü" kadınlar; analar ve orospular olmak üzere iki guruba ayırma eğilimi gösteren erkeklerde görüldüğünü önemle belirtmek gerekir. Bu eğilimin kökleri, annenin cinsel nesne olarak yasaklandığı aile içi cinsel ilişki yasağına değin izlenebilir; çocuk, bu yasak nedeniyle, annesini cinselliği olmayan bir kadın olarak düşünür.