İnsanlar neden ayrılınca ipini koparmış köpek gibi bir başkasına koşuyor, anlayan var mı? Ben bunca şeyden sonra bir daha nasıl seveceğim, biri bana anlatsın
Ayrılınca öğrendim...
Aynı yolda yürüdüğümü sandığım insanlar, sadece gidecekleri yere kadar bana eşlik ediyormuş."
Varlık ruhu terk eder yüzün yüzümden ayrılınca
Bendeki aşk altın misali ağırlığınca
Sensiz benlik yokluk demek, kalbim sana emekçi
Aşk denen illet çorak arazide, tilki misal kurnaz bekçi
Başım sarkıt bir mahalsiz, cümle yolumun önüne taş
Dudakların kadeyi nikah eden, çakır keyif dertdaş..
KAÇ MİLYON KADIN BİR ANNE EDER?!
KAÇ MİLYON KADIN BİR ANNE EDER?!
Dokuz ay karnında taşıyan, ağayı da beyi de doğuran, “ah” edip usanmayan, “yavrum doğacak” diye cefadan sefa çıkaran, mesai mefhumu bilmeyen, ek ders almayan, “Bu iş branşım değil!” deyip kenara çekilmeyen, sorunca söyleyen, konuşmayı öğreten, acıkınca doyuran, üşüyünce ısıtan, daralınca kucaklayan, yorulunca soluklatan, hıçkırınca ağlayan, kirlenince yıkayan, ağlayınca okşayan, dizlerinde uyutan, kış gecelerinde masal anlatan, Hayber önlerinde Ali’ye yoldaş kılan, Malazgirt’te Alparslan’ı otağında ağırlayan, Selahaddin’i Kudüs ordusuna hazırlayan, hasta olunca başucunda dua okuyan, gecikince gözü yollarda kalan, sokağa çıkarken “Dikkatli ol yavrum!” diye arkamızdan bağıran, okula giderken çantamıza yiyecek dolduran, akşam dönüşümüzü kollayan, gündüz bağda-bahçede uğraşan, gece olunca “yavrum üşütmesin” diye kazak dokuyan, şefkatli elleriyle giydiren, uyurken seyreden, konuşunca sevinen, üzülünce hüzünlenen, hiçbir sözümüze “bana ne?” demeyen, derdimizi dert edinen, cennetin yolunu gösteren ANNELERİMİZ bize insan olmayı öğreten, nasıl MÜSLÜMAN kalacağımızı gösteren en fedakar öğretmenlerdir. Evini bakıcıya havale edip erkeklerle kariyer yarışına giren kaç milyon kadın bir ANNE eder?!
Alıntı
Sana sarılınca, geçer sandım geçer sandım
Sana inanınca, biter sandım biter sandım
Sana bağlanınca, düşmem sandım düşmem sandım