Satranç

Görünüşte dünyadan kopuk yaşayanlar içlerinde bambaşka dünyalar yaşatırlar...

İnsan sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz. Bekleyip durur insan. Hiçbir şey olmaz. İnsan bekler, bekler, bekler, şakakları zonklayana dek düşünür, düşünür, düşünür. Hiçbir şey olmaz. İnsan yalnız kalır. Yalnız. Yalnız...

Gülümsedi, evet gülümsüyordu, sevgiyle gülümseyebilen insanlar vardı hâlâ...

Bu kadar hızla yükselen bir şöhret, böyle boş bir kafayı neden döndürmesin ki?

Her iki oyun, ortaçağdaki müslüman din bilgilerinin irade ve kaderden hangisinin daha önemli olduğu konusundaki tartışmalarında prototip ve sembol olarak kullanılmıştır. Hayat, her hamlesini oyuncunun seçtiği, öngörü ve ustalığı sayesinde kazanacağı bir tür satranç mıdır? Ya da sonucu er yada geç ulaşılmasında yeteneğin çok sınırlı bir rol oynadığı, asıl sonucu atılan zarların belirleyeceği, kimilerinin kör talih kimilerinin ise Allah'ın zaten önceden vermiş olduğu karar dedikleri bir tavla oyunu mudur?

Bütün yontulmamış varlıklarda olduğu gibi onda da gülünç bir kendini beğenmişlik vardı.

Demek iyilikle gülümseyebilen insanlar vardı hâlâ.