Sadiye Olcay
@sdylcy
Herkes kalbinin renginde yaşar hayatı...
..
Deniz kenarında bir şehirde yaşıyorsanız şanslısınız. Neredeyse bütün sokakları denize çıkar içiniz açılır huzur bulursunuz...
Anne oğul...
Kocaeli / Değirmendere
Lise
Değirmendere / Kocaeli
İzmit, 18 Eylül 1977
304 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
... saatler boşu boşuna çalışıyordu....
....
.... Demek ki yaşam bir tür şakaydı: Ki birinden, girdiği bir iddia yüzünden her şeyi yitirmişti...
Sayfa 229 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Dünyada yapayalnızdı ve onu kendisinden başka sevecek kimse yoktu...
Sayfa 227 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
... İnsan hayatta her istediğini elde edemez ki...
Sayfa 221 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
... zaman, gitgide daha hızlı bir biçimde akıp gidiyordu; sessiz ritmi yaşamı parçalara ayırıyor, insan geriye bir göz atmak için bile duramıyordu. '' Dur! Dur!" diye bağırmak istiyor ama sonra bunun hiçbir yararı olmadığınıb farkına varıyordu. Her şey, insanlar, mevsimler, bulutlar, her şey kaçıp gidiyordu; insanın taşlara, bir kayanın tepesine asılması da yararsızdı, yorulan parmaklar gevşiyor, kollar, cansız bir şekilde düşüyor ve insan kendini bu çok yavaşlamış gibi görünen ama hiç durmayan ırmağa kapılmış buluveriyordu...
Sayfa 192 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Aylardan Eylül'dü, gökyüzü gri ve ruhsuzdu...
Sayfa 175 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Haksızlık, göğsünde, yüreğine yakın bir yerde ciddi bir acıya dönüşüyordu...
Sayfa 164 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Bir sayfa, böylece, yavaşça çevrildi ve tüketilmiş günlere eklenerek öbür tarafa geçti, şimdilik biriken sayfalar ince bir cilt oluşturmakta ama buna karşılık kalan sayfalar bitmek bilmez bir hacim sunmaktadır. Ama yine de biten bir sayfadır teğmenim, yani yaşamın bir parçası...
Sayfa 147 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
... duvar saati yaşamı öğütmeye devam ediyor...
Sayfa 113 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Onlar iki farklı insandı, farklı şeyleri seviyor, zeka ve kültürleri açısından da birbirlerinden ayrılıyorlardı...
Sayfa 63 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
"... muhakkak farklı bir şeyler ola gelmeli, öyle bir şey, insan, artık sonuna gelmiş olsan bile beklemeye değmiş' diyebilmeli..."
Sayfa 57 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Belirli bir zamanda, arkamızda bir kapı kapanır, kapanır ve bir şimşek hızıyla kilitlenir; geri dönecek zaman kalmamıştır...
Sayfa 49 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Bu uzun gece boyunca hiç kimse ziyaretine gelmeyecek ; bütün kalede, hatta sadece kalede değil tüm dünyada, tek bir İnsanoğlu kendisini düşünmeyecekti. Herkesin kendi meşguliyeti vardı, herkes kendi kendine zor yetiyordu, hatta annesi bile, evet, belki annesi bile şu anda başka şey düşünüyordu...
Sayfa 33 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Çıplak mı rutubeti duvarlar, sessizlik, ölgün Işık, her şey, kaledekilerin, dışarıda, dünyada bir yerlerde çiçeklerin, gülen kadınların, neşeli ve insana kucak açan evlerin varlığını unuttuğunu düşündürüyordu. Burada her şey bir feragati andırıyordu ; ama ne uğruna, hangi gizemli şeyi ona bir feragatti bu?
Sayfa 23 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
......
2.75 miyoptum ve çizdirmeye de hiç niyetim yoktu.
Göz görmeyince gönül katlanırdı insanlığa......
