Gökçen; okurken bolca duygulandığım ve bazı şeylerin aslında göründüğü gibi kolay olmadığını anladığım bir roman.
Sahi şehitler ölmez miydi?
Sahi şehitler sadece isimden mi ibaretti?
Bir baba, bir eş bir evlat değil miydi? Biz evimizde rahatça uyurken onlar vatan için savaşırken, onları sadece bir sayıdan, bir isimden ibaret saymak haksızlık değil miydi?
Kitap bize; babası şehit olan iki çocuğun başından geçen olayları, birbirlerine olan bağlılıklarını, ve sadece birbirleri için atan kalplerini oldukça sürükleyici, duygu yüklü, vatan uğruna verilen canları ve ardında kalanların yaşadığı zorlukları anlatıyor..... Kısaca çoğu insanın bir sayıdan ibaret olarak gördüğü o canların aslında kendi hikayelerinde ne kadar kıymetli olduğunu bize göstermeye çalışıyor.
Söylemek istediklerimi bir alıntıyla ve iyi dileklerimle sonlandırmak isterim. Kendinize iyi bakın keyifli okumalar...
<Sadece asker babalar mı ölür Kepçük?
>Hayır, Pamuk. Diğer babalar da ölebilir.
Almaz belə yarandı
