Şafakta yaslandığı beyaz duvardan, öğleüstü uzanıp kestirdiği kara topraktan ve benliğini sarıp sarmalayan sessizlikten ayıramazsınız o yerliyi artık. Bireyselliğini öylesine gizler ki sonunda yok olur ve taşa, ağaca, sessizliğe ve mekana dönüşür bu varlık.
Önemli olan dışarıya fırlamak, bir yol bulmak, gürültüyle, renklerle insanla sarmaş dolaş olup içmektir.
Şimşek gibi bir çılgınlıkla başlayan fiesta, sessizlik, suskunluk ve küskünlüğümüzün tam karşıtıdır.