Unutmak
"yaratışın bulutlu havasında şairin kendisi bile unutur tüm tinsel bilgeliğini nereden aldığını..." nietzsche
kendimi unuttum.
paslı çivilerle oynarken kediler odalarda kuşları rüyalara sakladım.
seni çıkardım içimden
kendimi biçtim,
bir şey kalmadı geriye.
yollar ne kadar gitse de uzaklara
hep yıldızları buldum.
kazımaya üşendim etimi bedenimden
bakır dolapları açtım kapadım birbiri ardına hayata bağlandığım gümüş ipi kopardım.
usulca erirken kalbime diktiğim mum saklandığım yerleri buldular hep isteyenler dünyayı yaktım, kendimi kurtardım akıllandım, öğrendim...
yalnızlıklar bedenden ruha dönme zamanlarıdır
rüyadan hayata yani ya da güneşten yağmura
bir akşamüstü, bir kasaba yolunda as kendini o ahlat ağacına, zamanıdır
kendimi unuttum
fotoğraflarım silindi duvarlarda
iyi geceler size, gece geceyse eğer
ve iyi diye bir şey varsa dünyada.
Selahattin Yolgiden
Yazık kimse kalmamış etrafta
ölmüş kuşlara ağlayan.
Selahattin Yolgiden
“Kendimi unuttum
fotoğraflarım silindi duvarlarda
iyi geceler size, gece geceyse eğer
ve iyi diye bir şey varsa dünyada.”
Selahattin Yolgiden
"Biri sesleniyor içimde
ne zaman sussam
ne söylüyor, ne istiyor, bir anlasam."
Selahattin Yolgiden
Uyandım ve korkma dedim kendime korkma, insana ancak bir insan zarar verir.
Selahattin Yolgiden