Biz şerefsizliği, namussuzluğu, ahlaksızlığı, bölünmeyi, esareti ret etmişiz; ret etmişiz ama nefret etmemişiz. Düşmanımızı basmışız, kesmemişiz, dövüşü kazanıp da barış teklif etmişiz, kan pahasına taht kazanıp başkasına hediye vermişiz, toprağını kanımızla suladığımız meydan yolunda baş koyup sonra onu boş koymuşuz.
Çin ile sınırda, uçsuz bucaksız bir sahrada tek başına bütün bir ordu ile baş başa kalan bir Göktürk savaşçısıyla, bu gün tövbe yeri hapishanelerde " Sen bende imanı öldüremedin, ben seni öldürdüm, ey ölüm, selam!" diyen asker arasında 1400 yıllık bir zaman durur.
Mavi Işık
Işık Türk halklarının ilkin çağlarının mistik düşünce tarzının esas unsurlarından biridir. Işığın kutsallığı halkımızın yaradılışı hakkında (insanın yaranması hakkında) inancının ilkin tezahürlerindendir. Eski Türk destanlarında ışık yaradılış kaynağıdır. Çünkü ilk insanlara analık eden kadın mavi olan ilahi ışıktan doğmuştur. Hatta yaradılış meselemizde Tanrının özünün gökün yedinci katında kendisine yarattığı alem bir ışık, nur alemidir. Oğuz destanlarının kahramanı Oğuz doğulan zaman yüzü mavi, bedeni nurlu ve ışıklı imiş.
CANIM AĞAÇ GÖZÜM AĞAÇ
Canım ağaç, gözüm ağaç!
Köklü ağaç, kaba ağaç
Tanrı'mızın bizden evvel
Dokuz budak yarattığı
Babamıza baba ağaç!
Kölgesinde barındığım
Ey sonsuzluk, sonrasızlık,
Zaman adlı ölçünü yık.
Mende duran ana, gel çık
Çünkü andan geçmeliyem
Ruhum, menim ruhuma var,
Ruhun toyu, ne yası var.
Ebediyyet korkusu var
Geçip oradan geçmeliyem
İnsan yarı iblis, yarı melektir aslında. Gökyüzü Tanrı'nın, yeryüzü İblis'in iktidarındadır. Ruhumuz gökyüzüne, vücudumuz yeryüzüne benziyor kısmen.