Ve insanlar fakirliğin cahillikten daha iyi bir şey olduğunu öğrenince, dünya daha yaşanılır bir yer olacak diye bağırıyorum kulakları duyan sağırlara.
Bir umut...
Selim Servan Demirel.
Kitap okumayan, fikirlerle tartışmayı bilmeyen, çıkarları icin yaşayan, kırdığını düzeltmeyen, yalnışlarını görmezden gelen ve kendini her zaman haklı zaneden SIĞ insanları hayatınızdan çıkarın...
Selim servan demirel
Selim Servan Demirel
Kaç gece öldüm ben bikirmisin yar, haberin varmıdır benden?
Hangi ülkenin rüzgarları okşuyor tenini şimdi? Kaç mevsim geçti yalnızlığının üzerinden? Yokluğun ilmik olmuş ömrüme. Gidemiyorum, çaresizim. Öğrendim ben, cok sey öğretti baharda açmayan çiçekler, öğretti işte yaz güneşinde bile ısınamayacağımı sensiz. Ah benim yürek sızım, ah benim kaybolan heyecanım.
Çıkıp gelsen şimdi, çare olsan imkansızlıklarıma.
Selim Servan Demirel
Baktım sadece gidişine, baka kaldım öylece, kaybolup gittin öte dağların ardına. Sinsizlik başladı önce, yalnızlık geldi ardından. sonrası yoksun luk ve yoksulluk. Hüzünlü yıllar ağır ağır geliyordu, bir biri ardınaca. Sanki açmıştı bütün musluklarını hüzün veren ne varsa. Bekliyordum ben umut la gelirsin, geleceksin diye. Önce ak lar başladı kar gibi bir bir tepeme, habercisi idi bu ıhtiyarlığın, haber gelmiş ti artık ötesi belliydi, buruşuklar başladı, sonra sı bastona mahkum. bel bükük, yüz çatlak ve artık uzağı da göremez oldum ve sen hala yoksun. Sahi kaç zaman oldu, kaç kış geçti yalnız lığımın üzerinden? İnan bilmiyorum. Ben umudumu kaybetmedim hiç, biliyorum geleceksin ya ışığını kaybetmiş gözler le karşılarım seni,
yada dikili taşım la.
Hoşçakal...
Selim Servan Demirel
Hoş geldin gece. Özledim, nerde kaldın? Hadi sar beni karanlığına.
Biliyormusun, Yalnızlığımın tek sırdaşı sensin. Dinleniyorum seninle.
Uçsuz bucaksız hülya lara dalıyorum eşsizliğin de.
Seni düşünüyorum gündüzleri, cazp etmiyor beni güneşin göz kamaştıran parlaklığı, ben uzaklarda ki yıldızlarını seviyorum.
Yürümek istiyorum saman yolunda iz bırakmadan.
Endiselenme, düşersem bile karanlığına düşerim sessizce.
Ha bide ortaklarımız var.
ÇAY,KİTAP ve SİGARA.
Zararlı diyorsun da seviyorum işte ne yapayım?
Geçen biri de KİTAPLAR zararlı diyordu!,
Hatta seni de hiç sevmez miş.
Neyse çay soğuma sın.
Selim Servan Demirel
Toprak olacak döşeğim, kitaplar sol elimde, sağ elimde açık bi çay.
İlk bahar olacak mevsim, toprağın kokusunu his edecek yüreğim.
Güneşin bulutların ardına gizlenmeyecegi bir gün olacak, his edecem rüzgarın o ılık fısıltı sını saçlarımda. Dünyanın ilk günü gibi olacak, yada son günü gibi...
HOŞÇAKAL...
Selim Servan Demirel
Kalemi olsaydım SABAHATTİN ALİ nin keşke. AHMET ARİF in ilhamı bir gece vakti. CAHİT SITKI TARANCI nın memleket sevdası olsaydım.
ATİLLA İLHAN ın acıya açılan pencesinden bakabikseydim dünyaya. İsyanı olsaydım YUSUF HAYALOĞLU nun. CAN YÜCEL in şikayeti olsaydım. CEMAL SÜREYYA nın bilinmeyen adresi olsaydım.
Aşkı olsaydım mesela ELİF ŞAFAK ın.
CELÂLEDDİN in Şems i olsaydım yada ŞEMS in mavlanası.
NECİP FAZIL KISAKÜREĞ in düşünceleri olsaydım bu dünyada.
NAZIM HİKMET in idealindeki rejim olsaydım keşke. Dilindeki bir şarkısı olsaydım AHMET KAYA nın. ORHAN VELİ ye kolay bir yol olsaydım keşke.
ÖZDEMİR ASAF ın her hangi bir anısında yer alsaydım. Aklı ve edebi olsaydım YUNUS EMRE nin. MEHMET AKİF in istiklali olsaydım son dem.
Selim Servan Demirel
Zaman kısa, yol uzun. Seni anlatamaz bildiğim hiçbir sözcük, anlatamaz hasrete biriktirdigim özlemini. Çok yoldan geçti bu yürek sevdicegim. Geride çok şey kaldı çok şey bırakıldı bilemezsin. Heybemde çok şey gizlidir, döksem inan taşıyamaz dünya, sûkut etmem bundandır...