Gülerken yüzün
Dem çeken bir güvercinin sesini
İçin için büyüyen çimenleri
Baharda lunaparkı, bayramyerini
Ve alışkanlıklar dışında her şeyi
Gülerken yüzün
Aşıyor geçmişin acılarını
Kendini yarına değiştiriyor
Gülerken yüzün
Sanki çarmıhını kırmışsın
Senin ve ardından geleceklerin
Aylası alnına düşmüş gecenin
Oturmuş ağlıyor kendisi
Bunu öyle candan öyle yürekten
Öyle bir tutkuyla istiyorum ki
Aklımda hep öyle kalmalısın
İnsanın kendine ait bir tek sözü, bir tek düşüncesi olmadan yaşaması,insanca olan her şeye sağır olması;gereksiz , anlamsız, önünde yokmuşum gibi konuşması , sadece ezberinde olan şeyleri tekrarlamaya mecbur olması ne korkunç bir şeymiş
Gerçekler bazen çok tuhaftır .Cüzzamlı çocuklar gibi, bu gerçeklerden utandığımız için kendimizi onların yokluğuna inandırırız. Çoğunlukla biz düşüncelerimizi güzelleştirir ,içimizde sürünen yılanları gizleriz , gizlemekle gerçekten yok olur mu onlar ?
Neler kaybedileceğini bilmiyorum ama harf şekillerinde içimde olup bitenlerin izleri kalacak ve ben hiçbir şey olmamış ya da ne olduğunun farkında değilmişim gibi bulutlu hava çevrintilerinde kaybolmayacağım artık .