Neden sen?
Düşünüyorum da… Neden sen? Seni bana özel kılan ne? Biliyor musun senin gözlerinde kimsede göremediğim bir şeyler var sanki… Nefesimi kesen bir şey. Başkalarında göremediğim… Birisi için arkadaşsın, birisi için abisin, birisi için kardeşsin. Ama… Ama benim için mutluluk sebebisin. Seni görünce kalp atışlarım hızlanıyor. Sebepsizce gülümsüyorum aklıma gelince. Durduk yere hayal kuruyorum. Hayallerimde sadece ikimiz oluruz. Biliyor musun şimdiye kadar hiç ismimle seslenmedin bana. Senin sesinden ismimi duymayı isterim. Çok isterim. Gülüşüne fazla şahit olamadım. Normalde gözlerinin içi güler, dudakların değil… Bazen çok gıcık birisin. Sinirimi bozuyorsun. Sana kızıyorum. Ama içimde bir yerlerde mutluyum. Çok garip duygu. Senin yüzüne bağırıyorum, ama kafamı çevirince gülüyorum. Sen beni sinirlendirirken bile mutluyum ben. Senden gelen her şeye razıymışım gibi… Biliyor musun kavgalarımızı bile seviyorum. Sonsuzadek kavga edelim mi? Sen yanımda olunca bana özgüven geliyor, hiç korkmuyorum. Ben seninle cesurum. Ben seninle mutluyum. Ben sadece seninle gülerim. Bide hep benim söylediklerimin aksini yapma gibi bir huyun vardı. Seni bana özel kılan çok huyların var aslında. Hep sinirliymişsin gibi bakıyorsun. Kaşlarını çatıyorsun. Saçların güzel mesela, ellerin, sesin. Konuşma tarzın… Farklısın benim için. Hiç bir şey yapmadan bile beni kendine bağlayabiliyorsun. Heyecanlandırıyorsun beni. Bu dünyadan değilmiş gibisin. Marstan mı geldin be adam. Çok başkasın.
