İki nesne aklın öfke ve huzursuzluğuna sebeptir. Birisi konuşmak gerektiğinde sessiz kalıp susmak diğeri susulacak zamanda konuşmak. Zira ikisinden de pişmanlık duyulur ki bu, aklın öfkesine sebeptir.
İş hayatından daha büyük mektep, tecrübeden daha büyük ders, ihtiyaçtan daha büyük mürebbi, tecessüsten daha büyük öğretmen, muvaffakiyetten daha büyük diploma olur mu?
“İyi ama kim altı yüz yıl yaşar ki?”
“Devletler yaşayabilir, fikirler yaşayabilir. İnsan ömrüne sığmayacak büyük dâvâların mensupları o yüzden bayrağı elden ele devrederler.”