Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.6
#bavul da baş karakter Sergey Dovlatov. Yani kitabın yazarı. Otobiyografik bir kitap yazmış Dovlatov. Ülkesinden ayrılacağı vakit yanına sadece bir tek bavul almasına izin verilmiş. Otuz altı yıllık yaşantısını ona sığdırmasını beklemişler. İşte o bir tek bavula sığdırıyor yazar tüm yaşantısını. Kilidi bozuk diye de çamaşır ipiyle bağlıyor.
Ve dört yıl boyunca da kapağını açmıyor. Düzenini kurup çoluk çocuğa karışınca bavul aklına düşüyor, açmaya karar veriyor.
Şimdi gözlerinizi kapatın ve o bavulun kapağının açılırken içinden etrafa görüntülerin, notaların, kahkahaların, umutların, kederlerin dağıldığını düşünün. Kitabı okurken hissettiğiniz tam da bu.
Dovlatov bavulu açınca geçmişe gidiyor ve çocukluğundan itibaren başından geçen iyi kötü her şeyi anlatıyor.
Kısa ama keyifli bir kitaptı. Türü sevenlere önerimdir.
145 syf.
·
Not rated
Insanlar sadece can sıkıcı ıvır zivirlar yüzünden gerçek anlamda acı çekerler. Yabancı Kadin Sergey Dovlatov.
Sovyetler Birliği'nden Amerika'ya göç eden , eğitimlerinden cok farkli işlerde calisan ve gettoda yasayan insanların hikayesinden yine bir göçmen olan Marusya Tatarovic'i hikayesine uzanan sürgün, kimlik konulu bir metin Yabancı Kadin. Romanda yer alan insanların hayatları bir noktada kesişiyor ve ilginc bir olay örgüsü ortaya cikiyor. Romanın ortalarında kurguya yazar Dovlatov'da dahil oluyor. Konu sürgün, kimlik ve göç gibi ciddi meseleler olmasına rağmen, yazar bunları mizahi bir dille okuyucuya aktarıyor. Kitabın icinde mizahi bir dille Amerika'nin sistemine göndermeler var. Sovyetler ve Amerika arasındaki sistem farkları mizahi bir dille anlatılmış. Kitabı sevdim. Hem yalın hem de eğlenceli bir dili var . Okumak isteyenlere iyi okumalar.
Bavul, edebiyata en çok yakışan nesnelerden biri bence. Gözünüzü kapatıp bavul kelimesini düşününce gözünüzün önüne ne geliyor ve size neyi çağrıştırıyor? Benim gözümün önüne kenarları yıpranmış kahverengi, deri bir bavul geliyor ve terk etmeyi çağrıştırıyor nedense. Yolculuk, konaklama da değil direkt terk etme. Dovlatov da böyle kullanmış. Gerçi kendi yaşam öyküsü zaten. Ülkesinden ayrılırken yanına yalnızca üç bavul alabileceği söyleniyor. 36 yıllık yaşamını üç bavula nasıl sığdıracağını düşünürken bir bavula sığıveriyor. 4 yıl sonra hiç açmadığı o bavulunu tekrar bulduğunda anıları canlanıyor ve her bir eşya bize bir öykü olarak dönüyor. Böyle bir giriş ve fikir beni çok heyecanlandırdı fakat heyecanım öyle uzun sürmedi, aslında kötü değildi ama sanırım ben daha çok bütünlük ve derinlik bekliyordum. Sovyetlere dair eleştirel, mizahi tonda öyküler. Ülkende öykülerin basılmıyor, kitabın yasaklanıyor ve sınır dışı ediliyorsun. Daha sert öyküler bekliyor insan ister istemez tabii bu “bence” :) Yazardan Puşkin Tepeleri’ni de okuyacağım sanırım o da kendi yaşamından izler taşıyor. Rusça aslından Eyüp Karakuş çevirisiyle bir güzel Jaguar kitabı daha, bi’ bakın derim.
Öncelikle, Puşkin’e karşı herhangi bir ilginiz varsa kitabı okuyun. Net.
Kitap SSCB döneminde geçiyor. Muhalif ve başarısız bir yazar olan Boris hem alkolik hem de meteliksiz bir adamdır. En sonunda karısı tarafından terk edilir ve bir süre aylaklık ettikten sonra, Puşkin’i kültürel bir sembol haline getiren bir müzede tur rehberi olarak iş bulur. Görevi turist kafilelerine Puşkin’in yaşadığı bölgeyi, onun eşyalarını, onunla uzaktan yakından ilgili obje, kişi ve olayları tanıtmaktır.
Kitap büyük ölçüde yazarın kendi hayatıyla paralel. Dovlatov, muhalif görüşleri sebebiyle ABD’ye göç etmek zorunda kalmış. Baskıcı bir rejimde muhalif olmak, ‘’başarısız’’ yazar olmak ve göç etmek zorunda kalmak üzerine oldukça etkileyici bir metin. Dovlatov’un acımasız ama şiirsel bir mizah anlayışı var. Dilinden de oldukça etkilendim. Bazı cümleleri tokat gibiydi, nitekim birçok cümleyi işaretledim. Ayrıca dipnotlar, göndermeleri anlamak adına oldukça yararlıydı.
Genel olarak rus edebiyatından hoşlanan herkese tavsiye ederim.
Sovyet Rusya döneminde hali vakti yerinde olan genç bir kızın ülkesinde her imkana sahipken kendini bulamaması üzerine sonunda ABD iltica eder. Kaldığı semt Rus insan çoğunlukta olsa da ingilizce öğrenmeye ve kendi ayakları üstünde durmaya çalışırken doğurduğu çocuk ve yaşam mücadelesi. Geçmiş pişmanlıkları ve belirsiz gelecek. Özellikle göçmen kadınların sorunları ve ABD ülkesindeki sahte özgürlük yaşamına vurgu yapılarak yazılmış akıcı bir kitap.
‘Bilmem inanır mısın, ara sıra neredeyse bağırır ve şöyle derim:
Ah Tanrım! Bu ne şeref! Bu ne hak edilmemiş bir ihsan: Ben Rus alfabesini biliyorum!’
.
Marusya Tataroviç, Rafael’e âşık olur. 108. Cadde sakinleri -Rus göçmenlerin yaşadığı altı tuğla bina demeli- şaşırır buna, ayıplar da biraz.
Ellerinin tersiyle itmezler Marusya’yı. O caddedekilerin farklı bir bağı vardır. Hepsi aynı dili konuşur: Rusça, hepsi aynı dile yabancıdır ama öğrenmek zorunda kalırlar: İngilizce.
Yıkıntılar, heyecanlar, düşüşler onları bir arada tutar ama biz en çok Marusya’yı dinleriz yeni yeni tutunmaya çalışan yazar Dovlatov’dan.
.
Sergey Donatoviç Dovlatov’dan okuduğum üçüncü eser Yabancı Kadın. İthafı ise şöyle: ‘Amerika’daki yalnız kadınlara; sevgiyle, kederle ve umutla…’ İroni dolu dili, akıcı anlatımıyla kısacık bir hikayede göçmen olmaya, kadın olmaya ve hayata tutunmaya dair bu kadar şey anlatabilmesini çok sevdim.
.
Bir alıntı daha eklemek isterim:
‘O an dilim tutuluyor, yutkunuyorum. Çünkü iyi ve güzel şeyler üzerine söz söyleyecek durumda değilim. Çünkü biz her yerde komik olanı, alçaltıcı olanı, aptalca olanı ve acı olanı bulmayı öğrenmiştik. Bir de kem sözler söyleyip küfür etmeyi. Günah…
Velhasıl, yutkunup susuyorum.’
.
Eyüp Karakuş çevirisi, Natalia Suvorova çevirisiyle ~
Memleketten ayrılırken kapanan ve dört yıl boyunca açılmayan bir bavul var. Of, neler anlatır insana? Bir dolu imge. Misal, yeni hayatla geride bırakılan hayatın kafa kafaya çarpıştığı yerler..uzaklığa, hasrete, sürgün olmanın ruh haline, alışmaya ya da alışamamaya dair bir şeyler?
Yazar böyle tercih etmemiş. Bize bavuldan bahsedip hemen geriye, anılarına gitmiş. Anlatmış bir şeyler. Dinlenmeyecek gibi değil, yani iyi hoş, okunur. Ama bunların hiçbiri başta bahsi geçen bavulun içini doldurmuyor sanki. Sadece anılar bile yeter diye düşünmüş olsa gerek, ama bunlar bir ceketin cebini doldururdu yahu, bavula ne gerek vardı?
Sovyetler’de yaşanan 36 yıl, ilgiyle okunmayı vadediyor. Ama yazar etten sütten uzun uzun bahsedip, etliyle sütlüye dair çok az şey söylüyor. Tadını alamıyorsunuz haliyle.
Bir de bu sadece olaylara odaklanan, yaşananları arka arkaya tespih tanesi gibi dizen anlatımları sevmiyorum ben. Okuyorsunuz okumaya ama..Nasıl tarif etsem..İslam’daki tespih çekmeyi düşünün. Salâvat getirmeden başlamışsınız, Ayetel Kürsi okumayı unutmuşsunuz, ama saatlerce de çekip durmuşsunuz tespihi. Ne kimsenin ruhuna gitmiş yaptığınız, ne sünnet olmuş, ne sevabı var. Tam böyle.
Diyeceğim o ki, eğer bu bir anlatıysa ve siz de Dorlatov’un yaşamına dair okumaya hevesliyseniz bu kitap sizi mutlu eder. Alan razı satan razı. Ama bu eğer otobiyografik özelliği olan bir KURGUysa, okur da bundan fazlasını almayı hak eder. Kendi adıma, ben bu bavulu açıp içinde sadece strafor köpük bulmuş gibiyim.
Bavul
Sergey Dovlatov'un Bavul'unu Rusça aslından Eyüp Karakuş çevirmiş, kapak tasarımı ise Natalia Suvorova'ya ait. Ve kitap tabii ki "mutlu azınlığa" diyen Jaguar Yayınları’ndan çıkmış.
Sürgüne giderken yanınızda ne götürürdünüz? Bir bavula 36 yıllık hayatınızdan ne sığdırabilirdiniz? O bavula hangi tanıklıklarınızı koymayı tercih ederdiniz? O haldeyken, sürgüne giderken...
Dovlatov, sürgüne giderken bir bavul hazırlıyor. Yıllar yıllar sonra o bavulu bir şekilde açıyor ve içinden sekiz adet eşya çıkıyor. Her şey ayrı bir öykü. Sekiz şey, sekiz anı, sekiz öykü.
Dovlatov'u da okurken dönemin siyasi atmosferini de öğreniyoruz. Ve bir kez daha Rus Edebiyatı başka bir yerde diyerek bir çırpıda bitiveriyor kitap. Ne fazlası var, ne eksiği. Her kelime yerli yerinde. Okuyunuz efendim.