Evet, dedim, her zaman, ama her zaman, bir gün evveline göre daha fazla yaşayabilir insan.
Neden olmasın?
Daha uzun değil, daha huzurlu değil, daha fazla; belki kısacık ama daha fazla…
Çünkü etrafına neşe saçan, umutsuzluktan yaratılmayan ve aşkın elleriyle düşlerin beşiğine konulmayan bir insan, hayatı boyunca varoluş kitabında boş bir sayfa olarak kalacaktır.
İnsan her zaman çelik gibi iradeli olamaz, her zaman dimdik duramaz ve nihayetinde mücadele için bir araya gelmiş kuvvetlerden oluşan yumağı coşku içinde çözmek de bir mutluluktur.
Yaşadıkları şimdiki zamana karşı sabırsız, geçmişlerine düşman ve gelecekten yoksun bir halde, insana dair bir adalet ya da nefret duygusunun parmaklıklar arkasında yaşamaya mahkûm ettiği kişilere benziyorduk ..