Evlenip aynı çatı altında yaşıyorlar diye karı koca olur mu insanlar?
Aynı ana babadan oldular diye birbirlerine sahiden kardeş olur mu çocuklar?
Yıllar kalbimi dağlasa da içlerindeki o kor söner mi aşıkların?
Her şeyi aşikar olanların sakladıkları sırlar daha mı çoktur?
Öyle güzel bir roman okudum ki kimin derdine derman bulayım, kimin derdine ağlayalım,kime hak vereyim bilemedim. Gerçek hayatın bir yankısı gibi bir roman.
Herkesin penceresinden farklı durumlar, serzenişler, huzursuzluklar…
Herkesin yüzünde acı bir gülümseme olmalı bu romanı okurken.
Ethem, Emin, Ekrem,Nurten, Hülya, Sevgi, Kazım, Mürüvvet, Çiğdem hepsi teker teker anlatıyor. Herkesin hikayesini dinledin. Haydi şimdide sen anlat sıra sende der gibi yazarımız.
Ethem karakterini çok benimsedim. Kendi benliğini arıyor bunu yaparkende kimseye zarar vermiyor, saygı duyuyor hatta. O kadar benzemiyor ki kardeşlerine karakteri, duruşu.. Sadece bilmek istiyor ben kimim diye öğreniyor tabi sonra içi ferahlıyor dünyaya daha farklı bakıyor. Özellikle ailesine. İşte roman Ethem ve Nurten sayesinde güzelleşiyor.
Söyleme Bilmesinler i okurken almıştım. En başından itibaren öyle güzeldi ki kahramanların ağzından olay anlatımı hikayeye ahenk katmış.
Ve en sevdiğim alıntıyla bitirmek istedim.
" İnsan kaybettikleriyle insandır."
Okuyacaklara şimdiden keyifli okumalar dilerim.
