Elif
Tutununca, kaybeder kanadını yerde kuş
Yağmurun acısını ne bilir toprakta gül
Hangi yıldız kayar da kanatmaz gökyüzünü
Gene can veriyoruz derin bir rüyada biz
"Orası bir hayli sessiz."
"Eminim öyledir."
"Ama nehir kupkuru."
"Ya baban?"
"O da öyle."
Sayfa 326 - Martı Yayınları, 1. Baskı: Kasım 2018Kitabı okudu
Birazcık dursan rüzgar! Birazcık sessiz olsan nehir! Sesim duyulmuyor!
KIYIDAKİ TEKNE
Kurudum da kadid oldum kumlarda
Bir sefer bekleye bekleye her gün ben.
Enginlerden bir rüzgâr esmez mi serin serin
Pul pul ürperişler geçer içimden.
Bir gün atlayıveresim gelir şu kıyılardan
Işıl ışıl yeşil yeşil sulara.
Al başını çek git, der deli gönül
Verip kendini bir büyük rüzgâra!
Ta yanıbaşında durup da böyle
Hasretini çektiğin şeylere
Kelimeler, bir yazarın dökemediği sessiz gözyaşlarıydı.
Altı yüz senelik bir devri bir anda ihtiyarlatan adamın çehresi, eski ilahlarınki gibi, igrenç yaşın hiçbir izini taşımıyor. Alevden, çoşkun bir nehir halinde, köhne talihin bütün enkazını süpüren ve yeni bir alemin doğuşuna yol açan fikirlerin kaynağı baş, bir yanardağ zirvesi gibi, taşıdığı ateşe kayıtsız, mavi sema altında, sessiz ve tebessüm ederek duruyor!
Sayfa 16 - GaziKitabı okudu
