Ne mutlu bana!
Neden mi? Daha önce Demet Cengiz kalemiyle tanışmış, o büyülü cümlelerin arasında kaybolmuş olduğum için.
#içimdeyanannehir yine oldukça sarsıcı bir yolculuğa çıkardı beni.
.
Yaşananlar hüzün kokarken sevginin gücü, sevgisizliğin acımasızlığı bir kez daha kulaklarımda çınladı.
Etkilenmemiş olmak mümkün değil, çünkü anlatılanlar görüp şahit olduğumuz, duyup çoğu zaman kulaklarımızı tıkamayı tercih ettiğimiz, ellerinden tutacakken o eli bıraktığımız türden…
Yoksulluğun, sevgisizliğin, acımasızlığın ortasında, kaybolmuş ruhların peşinden koşarak giderken Yeter’in sessiz çığlıkları insanın yüreğini kor ateşi gibi yakıyor.
Ama acımasızlık dünyanın her yerinde…
Nile da aynı çığlıkları atıyor…
Yeter anlatıyor, biz dinliyoruz.
Kendi öz ailesinin yarattığı ayrıştırmayı, kardeşinin ve kendisinin o aile içindeki yerini ve durumunu, duygularının hiçe sayılışını, kör bakışların onu görmezliğini dinliyoruz.
O susuyor, Nile anlatıyor.
Şiddet, istismar ve telaffuz edemeyeceğim pek çok şey anlatıyor…
Okuyucuya sevginin gücünü hissettiren; sevgisizlik, acımasızlık ve onların karşısındaki çaresizliğin yarattığı hisleri en özelinden anlatan bir kitap.
İçinde doğup büyüdüğünüz aile sizin siz olmanızı sağlıyor. En temel taş
Fatmalar, Leylalar, Haticeler, Denizler, Yeterler ve daha pek çok yarım kalmış hayatları okurken en çok kime üzüldüğümü bilmediğim bir kitap “İçimde Yanan Nehir.”
.
Teşekkür ederim canım arkadaşım, tavsiye için 
kitapfisiltisi sevtap
