Bir Yudum Kitap
Bazı vakit hayatımız kocaman, yalnız bir limana dönüşüyor. Hani en güvenilir bildiğimiz gemiler dahi bir sabah kaybolup gider, bilirsiniz işte. Bazılarının da halatını biz çözeriz, yenileri gelir diye bekleriz, bekleriz, bekleriz. Dominguez, "Kitap, tıpkı bir limana sessizce yanaşan bir gemi gibi..." der, gülümsetir. Kitaplar
Günün Pasajı
Vakit geçiyor. Gün akşama, akşam geceye dönüyor ve bütün bunlara kuşlar şahit, gök şahit, insan şahit. Yaşlanıyoruz. Sait Faik nasıl anlatıyordu İki Kişiye Bir Hikâyesi'nde, hatırlayın: "Kafa dediğin eskir, ihtiyarlar, ölür bile insan ölmeden." Sonra kalbini göstererek devam ediyordu adam: "Eskimeyen, eksilmeyen şey buradadır."
Benim ülkemde, sonunda yoruluyoruz, ne kadar çabalasak artık yaratamaz oluyoruz. Yaşamımız sürekli bir savaş olmasaydı, iyiyi kötüyü anlamazdık, bilmezdik; dinleyiciler, okurlar bulamazdık. Çalışma gücümüzün beşte dördünü ya kendimizin ya da başkalarının düşük beğeni düzeyiyle çarpışarak harcıyoruz.
- Kalabalıktan, hiç tanımadığım biri gibi
O Çocuk
Bu ses de neyin nesi? Nereden geliyor ki?
Ah! İşte oradan, şu sokaklar ne kadar da dar ve biçimsiz, dön dön doğru yola çıkamıyorsun.
Bir çocuk var orada, neden bu saatte dışarıda oturuyor ki?
Yanına yaklaşayım biraz.
Ne kadar da bana benziyor, tıpkı beş yaşım...
Ama neden ağlıyor ki, kulaklarını elleriyle kapatmış, dizi üstünde hıçkıra
Sevgili Dosto,
Mektup yazarmış gibi oldu ama zaten sana bir mektup yazıyorum. Sen başka alemdesin ben başka alemde. Mektubum sana ulaşmayacak belki ama ben yazmak istiyorum. Ben de ölümlüyüm nihayetinde!
Seni çok geç tanıdım ama iyi ki Yeraltından Notlar kitabınla tanımışım. Suç ve Ceza'yı okumak henüz kısmet olmadı. Biraz okuyup bırakmıştım