Yazmayacaktım ama dayanamadım :)
Öncelikle yazarın kalemine hayran oldum. Kitabın sonunda kurgu olduğundan bahsetse de, bitene kadar kitaba dalıp gitmiş oluyorsunuz zaten. Kimi zaman Dr. Breuer kimi zaman Mathilde kimi zaman Nietzsche rolüne bürünmenize sebep olacak kadar, sizi içine alan sağlam ve samimi bir kalemi var yazarın. Olay sizi alıp götürüyor ve sonunu merakla bekliyorsunuz. (Okuma sürem aldatıcı olur zira hastalıktan ötürü yaklaşık bir hafta okuyamadım veya bir iki sayfa ile kısıtlı oldu okumalarım.) Hikaye tam "Ava giden avlanır." cinsinden olmuş. Okurken insan kendini sorguluyor hatta kimi zaman gözlerini kapatıp kendi içinde yolculuk yapıyor. Spoiler vermek istemediğim için yazmaya çekiniyorum.
Okumayan varsa tavsiyedir Herkese keyifli okumalar dilerim
Bana ısrarla okumamı söyleyen 
Sinem erşan teşekkür ederim canım
Bu kitapla ilgili söylenecek o kadar çok şey var ki fakat ben inceleme yapmayacağım, sadece tereddüt etmeden alın okuyun mükemmel ötesi bir kitap, her kelimesi çok değerli... 
Nietzsche Ağladığında
Alıntı;
"Benim düşlediğim aşk iki insanın birbirini sahiplenme çabasından çok daha öte bir şey."
