yüzün parmaklarımdan akıp kayboluyor
*****
gözlerine kirli bir bulut getirdim
hiçbir sevinç aydınlığı onu silemiyor
*****
Sayfa 100 - Bilgi YayıneviKitabı okuyor
Döner diye bekleme hiç
Yine sahte, yalan bu sevinç
Yine gelip kapını çalıyo'
Gönül, inanma, dönmedi hiç
Benim mutsuz çocukluğum, bulanık Bir asık yüz gölgesinde titreyerek Baba korkusuyla geçti.
Sevinç bile sert eserdi odalarda Susmak saygı, gülmek ayıp, izinsiz Konuşmak en büyük suçtu.
İlkyazımda filizimde dalımda Çocuk kusurlarımda, çocuk suçlarımda O rüzgâr yıllarca, yıllarca esti.
Sanki üzerimden yeryüzü geçti Gövermedi gövermiyor bir türlü Yüreğimde ezilen yaşama tutkusu.
“Hiçbir şey çok uzun sürmüyor, ne keder ne sevinç… Yaşamaya devam ediyoruz.”
Sayfa 182Kitabı okuyor
Yazmayacaktım ama dayanamadım :)
Öncelikle yazarın kalemine hayran oldum. Kitabın sonunda kurgu olduğundan bahsetse de, bitene kadar kitaba dalıp gitmiş oluyorsunuz zaten. Kimi zaman Dr. Breuer kimi zaman Mathilde kimi zaman Nietzsche rolüne bürünmenize sebep olacak kadar, sizi içine alan sağlam ve samimi bir kalemi var yazarın. Olay sizi alıp götürüyor ve sonunu merakla bekliyorsunuz. (Okuma sürem aldatıcı olur zira hastalıktan ötürü yaklaşık bir hafta okuyamadım veya bir iki sayfa ile kısıtlı oldu okumalarım.) Hikaye tam "Ava giden avlanır." cinsinden olmuş. Okurken insan kendini sorguluyor hatta kimi zaman gözlerini kapatıp kendi içinde yolculuk yapıyor. Spoiler vermek istemediğim için yazmaya çekiniyorum.
Okumayan varsa tavsiyedir Herkese keyifli okumalar dilerim
Bana ısrarla okumamı söyleyen 
Sinem erşan teşekkür ederim canım
“… gözlerinde şimdiye değin hiç görmemiş olduğum bir bakış belirdi. Benim dudaklarım da onunkilere doğru uzandı. Birbirimizi öptük. O anda neler hissettiğimi anlatamam size. Sanki tüm yaşantım kusursuz, gül renkli bir sevinç noktasında toplanmıştı.”
''Biz her şeye hayret eden bir millet olduğumuz için albayım, sevinç ve şaşkınlıkla ellerimizi çırpıyoruz. ''
" Birilerini sevindirmenin ve bundan sevinç duymanın ne kadar kolay olduğunu hissediyordum: İnsanın kendini açması yeterliydi, insandan insana canlı bir akış başlıyordu hemen, yükseklerden derinlere iniyor, derinlerden tekrar sonsuzluğa yükseliyordu."
Sayfa 63
"Çocuklar, kendileri bir sevinç ve mutluluk kaynağı olduklarından, sevinç ve mutluluğu da hemencecik ve samimi bir şekilde kabul ederler."
Sayfa 135Kitabı okuyor
Yüreğinde yıllardır duymadığı bir kıpırtı, bir sevinç vardı.
Sayfa 288 - Yapı Kredi Yayınları
