Vermek nedir? Çok kolay gibi görünüyorsa da bu sorunun yanıtı gerçekte karışıklıklarla belirsizliklerle doludur.Bu konuda en yaygın yanlış anlama,vermenin bir şeyden''vazgeçme'' bir şeyden yoksun kalma,bir başkasının uğruna kurban olma gibi anlaşılmasıdır. Kişiliği gelişmemiş,yönelimleri hep banacı, sömürücü ya da istifçiliğin ötesine geçmemiş bir kişi sevme edinimini böyle anlar.Bezirgan kişilikli biri karşılığında bir şey alarak vermeye hazırdır, ona göre bir şey almadan vermek kandırılmaktır.Ama yönelimi üretici olmayan kişi verme sonucu yoksullaşma duygusuna kapılır.Böylece bu tür birçok kişi vermeyi red eder.Bazıları da vermeyi bir özveri duygusu olarak ele alıp erdem, sayarlar.Kişi vermelidir, çünkü vermek acı çekmektir, onlara göre vermenin erdemi, bir şey uğruna özveriyi kabullenmekte yatmaktadır.Onlar için vermenin almaktan daha iyi olduğu duygusu, yoksun olma acısının, alma sevincinden daha iyi olduğu anlamına gelmektedir.
Üretici bir kişilik için vermek, tümden farklı bir anlam taşımaktadır. Vermek, taşınılan gücün en üst düzeyde anlatımıdır.Verme edimi sırasında gücümü, zenginliğimi, kudretimi hissederim.Bu üst düzeyde yaşanılan canlılık ve taşınılan güç beni sevinçle doldurmaktadır.Kendi kabıma sığmadığımı,har vurup harman savurduğumu, yaşadığımı, hissediyor, bu yüzden de sevinçten uçuyorum. O vermek,almaktan çok daha coşku vericidir.Bu beni yoksullaştırdığı için böyle değildir,verme eyleminde canlılığımın gücü yattığı için,bu böyledir.
2. Bölüm, Sevgi Kuramı, 1. Sevgi, İnsanın Varoluş Sorununun Yanıtı
Haset, kıskançlık, hırs, her çeșit açlık; bunların tümü tutkudur. Sevmek ise zorlama olmadan sadece özgür olunduğunda yaşanabilen, insan gücünü somutlayan bir eylemdir. Sevmek bir eylemdir; edilgen bir duygu değil. Bir şeyin "içinde olmaktır", bir şeye "kapılmak" değil. En genel biçimiyle sevmenin etken yapısı, sevmenin almak
Sayfa 43
Kendi kabıma sığmadığımı, har vurup
harman savurduğumu, yaşadığımı, hissediyor, bu yüzden de sevinçten uçuyorum, (*) vermek almaktan çok daha coşku vericidir. Bu, beni yoksullaştırdığı için böyle değildir, verme eyleminde canlılığımın gücü yattığı için bu, böyledir.
Ne zaman güzel bir şey olacağını düşünsem sevinçten adeta kanatlanıp uçuyorum ama işler tersine gittiğinde de fena halde yere çakılıyorum. Ama Marilla şu uçma kısmı gerçekten muhteşem oluyor, sanki gün doğumunun içinden geçmek gibi. Bence buna değer.
"namazımı kılıp geliyorum," diyor.
"Dua et," diyorum "bizim için."
"Ben seni gördüğüm ilk akşamdan beri rabbimden yalnızca seni istedim," diyor ve hızla uzaklaşıyor masadan.
Arkasından baka kalıyorum, şaşırıyorum, seviniyorum,sevinçten havalara uçuyorum, donuklaşıyorum, ateşleniyorum, sinirleniyorum...
Sayfa 186 - @Dilek Bilgiç EsenKitabı okudu
Üretici bir kişilik için vermek, tümden farklı bir anlam taşımaktadır. Vermek, taşınılan gücün en üst düzeyde anlatımıdır: Verme edimi sırasında gücümü, zenginliğimi, kudretimi hissederim. Bu üst düzeyde yaşanılan canlılık ve taşınılan güç beni sevinçle doldurur. Kendi kabıma sığmadığımı, har vurup harman savurduğumu, yaşadığımı hissediyor, bu yüzden de sevinçten uçuyorum. Vermek
almaktan çok daha coşku vericidir. Bu, beni yoksullaştırdığı için böyle değildir, verme eyleminde canlılığımın gücü yattığı için bu böyledir.
Sayfa 44Kitabı okuyor
"Ne zaman güzel bir şey olacağını düşünsem sevinçten âdeta kanatlanıp uçuyorum ama işler tersine gittiğinde de fena halde yere çakılıyorum."
Sayfa 212Kitabı okudu
Ne zaman güzel bir şey olacağını düşünsem sevinçten âdeta kanatlanıp uçuyorum ama işler tersine gittiğinde de fena hâlde yere çakılıyorum. Ama Marilla şu uçma kısmı gerçekten muhteşem oluyor, sanki gün doğumunun içinden geçmek gibi. Bence buna değer.
Sayfa 212
“Ne zaman güzel bir şey olacağını düşünsem sevinçten âdeta kanatlanıp uçuyorum ama işler tersine gittiğinde de fena hâlde yere çakılıyorum. Ama Marilla şu uçma kısmı gerçekten muhteşem oluyor, sanki gün doğumunun içinden geçmek gibi. Bence buna değer.”
Yağmurlu günde öpün onu:-)))
Seninle tanışana kadar hiç sevmezdim yağmurları.
Şimdi yağmurlu günlerde ilk kez seni öptüğüm gün geliyor aklıma sevinçten uçuyorum.
Lucretia Yenge santral memuresi; hiç bir zaman fönü, ruju ve süsü eksik olmaz. Şehirde doğmuş. Çok şanslıymış! Gübre gördüğünde burnunu tutar. Tırnakları ojeli. Bizim köye pek gelmiyor ama bazen tatilde annem beni ona gönderiyor. O zaman sevinçten uçuyorum. Bir keresinde banyodaki sepetine burnumu soktum ve sadece bir değil, yirmi kadar, belki daha fazla oje şişesi olduğunu hayretle gördüm. Yüz tane var mıdır acaba?...
Sayfa 16Kitabı okudu
“Ne zaman güzel bir şey olacağını düşünsem sevinçten âdeta kanatlanıp uçuyorum ama işler tersine gittiğinde de fena hâlde yere çakılıyorum.”
Sayfa 212Kitabı okudu