Şevval Meyrili
@sevvalmeyrili
İstanbul
5 okur puanı
Nisan 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bir kitap okudu
568 syf.
·
Puan vermedi
·
86 günde okudu
"...Bir de, ölümü dört gözle bekleyenler vardır, zavallıcıklar. Hayatları acı ya da sefaletle doludur, bir parça huzur bulabilmek için kendilerini öldürürler ve hiçbir şeyin değişmediğini, aksine daha da kötüye gittiğini ve bu sefer kaçış olmadığını görürler..."
Sayfa 309 - İthakiKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Ama ya acı çekiyorsa?" dedi Tialys.
"Bize anlatabilse bilirdik. Ama anlatamadığına göre onu öldürmeyeceğim. Bu, kurbağanın değil bizim duygularımızı hesaba katmak demek."
Sayfa 300 - İthakiKitabı okudu
2023 okuma hedefini ekledi.
2023 OKUMA HEDEFİ
1/20 kitap - %5 tamamlandı
1 kitap okudu
20 kitap
568 sayfa
0 inceleme
3 alıntı
Ölümler nazikçe duvar dibinde durdular. Ne kadar az yer kapladıklarını, ne kadar az dikkat çektiklerini görmek tuhaftı.
Sayfa 282 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Şu anda okuyor
%29 (54/184)
Ama bazen bir insanın alabileceği en iyi yardım, başka birine yardım etmesidir.
İthaki YayınlarıKitabı okudu
"En fazla şeyi cevap veremediğimiz sorulardan öğreniriz. Bunlar bizi düşünmeye sevk eder. Bir insana tüm cevapları verirsen elde ettiği tek şey bazı hakikatler olur. Ama ona bir soru verirsen kendi cevaplarını kendi arar."
Sayfa 645 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Evet, kusurluydu. Fakat gönül meselelerinde bunun ne önemi var? Biz insanlar bir şeyi sevdik mi severiz. Mantığın bunda yeri yoktur. Hattâ mantıksız sevgi pek çok açıdan gerçek sevgidir. Sevmek için bir sebep oldu mu herkes sevebilir.
Sayfa 66 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
"Hayır, Tobias, hakikatleri saklayamazsın! Yalan, utançtan çok daha büyük bir kusurdur."
Sayfa 408 - YKYKitabı okudu
"Dedi ki; "Onlar en yakınlarını bile kolayca unuturlar. Öz çocuklarını hoyratça bırakıp giderler. Sevdiklerinin gözyaşlarına bakmazlar. İnsanlara dikkat et Zeus." "
Sayfa 168Kitabı okudu
"...insan denen mahlukun en önemli niteliklerinden biri unutmaktı. İyiliği de kötülüğü de, acıyı da mutluluğu da, korkuyu da sevinci de unuturlardı. O yüzden aynı hataları tekrarlarlardı. Evet, işte böylesine aptal bir canlıydı insan..."
Sayfa 166Kitabı okudu